Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dźwięku.
Notak,aletoniebyłczłowiek.
Zpotężnymdrżeniemzmieniłsięzpowrotemwstwora
przypominającegopieniek,ledwosięgającegomidopasa.Miał
wydłużonytułówpokrytyczymśnakształtkory,wściekłąśniadą
twarz,aramionainogiporośniętenakońcachgłośnoszeleszczącym
listowiem.Wlepiałwemniewielkie,czarne,pozbawionewyrazuoczy.
Poniżejziałotwórgębowy.
–Prze-przepraszam.Błagam,połóżsięizaśnij,jużbędęcicho,
przysięgam–wydukałam.Każdącząstkąnapiętegociałapragnęłam,
bymnieposłuchał.
Znowuzadrżałiwypuściłgałęzie,ostrozakończoneipokryte
cierniami.
–Pójdęspać,jakjużcięzabijęiwykorzystam,długoipowoli,
ludzkaszmato–wychrypiałstwórzwanyleśnymbagniakiem,poczym
ruszyłkumnie.
Cierniezgrubiałyiskierowałysiędoprzodu,gotowewbićsię
wmojąskóręjakhaczykiwciałoryby.
–Proszę!–krzyknęłam.
Jeszczemocniejwcisnęłamplecywmur.Skąpaczarnasukienkanie
chroniłamnieprzedjegochłodnymdotykiem.
–Tojeszczejejniezabiłeś?–zagrzmiałgłębokigłos.Drzwicelisię
otworzyłyidośrodkawszedłon.
Towarzyszyłomuchybazpiętnastuuzbrojonychstrażników.
Zwyraźnąniechęciązrobiłkrokdoprzodu.
Bagniaknatychmiastsięskurczył,schowałciernieiwrócił
dopostacikamienia.
–Panie,lepiejniezbliżaćsiędozabójczyni.Wyciągniemyjąstąd.
Wyjdźstąd,proszę!–zawołałjedenzestrażników,zachodzącdrogę
