Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Matrudnyczaszasobą–zainterweniowałalady
Seymour.
–Toprawda–szepnąłAnthonydouchaJane–choć
niewtymsensie,comyślimatka.–Poczymoznajmił
głośno:–Mamdobrewieści.Zaproponowano
mistanowiskosekretarzaumegowuja,sirEdwarda
Darella,wLittlecoteHouse.Zaczynamwewrześniu.
PaństwoFillolnatychmiastmupogratulowali
irozmowazeszłanabezpieczniejszytemat.Katarzyna
starałasiębyćbardziejrozmowna,aEdwardniecosię
rozchmurzył.LadySeymourprzygotowałakolejną
wspaniałąucztęikiedywnoszonowykwintnedania,Jane
zniepokojemzauważyła,żedokomnatyweszłaJoan
Barker,którąwezwanozpralnidopomocyprzystole.
–Matkaniemożesiędowiedzieć,cozaszłomiędzynią
aEdwardem–szepnęładoTomasza,któryusiadłobok
niej.
–Módlmysię,bybraciszekniedałniczegoposobie
poznać–odparłzszelmowskimuśmiechem.Wgłębi
duszypoczułbysatysfakcjęnawidokzakłopotanego
brata.Janewstrzymałaoddech,gdyJoansięnachyliła,
bysięgnąćpopółmisekstojącytużprzedmatką
iEdwardem.Natwarzysłużącejmalowałasięobojętność,
alegdyodwróciłasięodstołu,musnęłapiersiamipoliczek
Edwarda.
–Pardon,sir–rzekłamimochodemiodeszła.
EdwardspojrzałgniewnienaTomasza,któryztrudem
powstrzymywałchichot.Janedostrzegławymianę
spojrzeńmiędzyojcemaKatarzynąizaczęłaprzyglądać
sięgościom.SirWilliamgłośnochwaliłwołowinę,alelady
Fillolmiałanietęgąminę.Janemodliłasięwduchu,aby
