Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zostawiliwdomutrąbkidoucha.Wydawałoimsię,
żepowiedział:„Whatcheer!”.Itojestpierwszy
inajczęstszypowódmojegozakłopotania.WhatCheer
wstanieIowa.
Miejscowichętnieopowiadajątęhistorię,żeby
zabawićprzyjezdnych.Robiątozentuzjazmem.Puenta
wywołujeuśmiechy,ludziekręcągłowamiiudają,
żenigdywcześniejtegoniesłyszeli.
Otak,mogłabymwnieskończonośćopowiadać
anegdotyoWhatCheer,cozpewnościąnapawałoby
dumąmoichziomków.Terazjednakniechnam
wystarczyinformacja,żemiasteczkoliczysześćset
czterdziestusześciumieszkańców,awłaściwiesześćset
czterdziestupięciu,bezemnie.
Bojasiedzęterazwpociągu.Widziciemnie?
Totadziewczynazrudymikręconymiwłosami,
comadziwneusta.Nieśmiejciesięzemnie–każdy
majakieśusta,amojesąpoprostuszczególne.Nie
zewzględunaichwyjątkowość,leczdlatego,żesątak
jakbyszerokie.Wsensieoduchadoucha,
topopierwsze.Apodrugie,prawiesięniezamykają.
Zadajędużopytań–możezadużo–masęróżnych
pytań.Aleprzedewszystkimchcęwiedzieć,cojest
przyczyną,acoskutkiem:dużeustaczyniezamykające
sięusta?Przecieżniemożnaiśćprzezżycie,mająctaką
paszczę,izniejniekorzystać,niezadawaćpytań,które
dręcząwszystkich,aleniktichniezadaje.Gdybymsię
urodziłazwąskimiustami,jaknaprzykładKristen
Stewart[3],napewnobyłabymcichajakmyszkaiznała
swojemiejsce.Inapewnoczęstochodziłabym
wbeżach.Caławbeżach.
