Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zaznaczyć,żerozkazmabyćniezwłoczniewypełniony,
sampoderwałostrogamiswegowierzchowca.
Zaprzęgiponownieruszyłyzmiejsca;dotarłszyjednak
dokrawędzipogorzeliska,nieczekającnajakiekolwiek
polecenia,samorzutnierazjeszczesięzatrzymały.
Bialijeźdźcyskupiająsię,byodbyćnaradę.Konieczna
jest:wystarczyrazrzucićokiemnarozciągającąsięprzed
nimirówninę.
Daleko,jakokiemsięgnąć,całykrajtoniewjednej
jedynejbarwie–czarnejnibyotchłańprzedpiekla.
Najmniejszejdojrzećniemożnazieleni–aniźdźbłatrawy,
nitrzcinkiczychwastu.
Minęłajużporaletniegoprzesilenia.Dojrzałewiechy
trawłąkowych,łodygistepowychkwiatówwprochsię
zamieniłypodpustoszącymtchempożogi.
Zprzodu,poprawejipolewejstronie,ażponajdalszy
kresścielesiępustkaizniszczenie.Nadgłowamibarwa
niebaprzybrałaodcieńgłębokiegobłękitu;słońce,choć
żadnąnieprzesłoniętechmurą,zdajesiędąsaćraczej,niż
świecić–jakgdybychciałosięodwzajemnićgroźnie
zmarszczonejziemi.
Dozorcazłożyłzgodnyzprawdąraport–niewidać
żadnegoszlaku.Ogień,którysrożyłsięwśródbujnego
porostuprerii,zatarłwszelkiśladkół,jakidotychczas
wskazywałdrogę.
–Corobić?
Plantatorzadałtopytanietonemświadczącym
oupadkuducha.
–Jaktoco,wujuWoodley?Acóżinnegomamy
doroboty,jaknieposuwaćsiędalej?Przecieżpodrugiej
stroniemusibyćrzeka.Jeżelizboczymyopółmiliinie
trafimynaprzeprawę,toniktnamniezabroniprzesunąć
sięwzależnościodpotrzebywdółlubwgóręrzeki.
