Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1956roku,ogłoszonądniembezsamochodu,pojechalidoJordaan,
bowłaśniezmarłdziadekJohana.Policjantzatrzymałfurgonetkę:
zpowodukryzysusueskiegoiograniczonychdostawropy
wprowadzonowtymdniuzakazprowadzeniapojazdów.OjciecJohana
poprostuodepchnąłgliniarzanabokirzuciwszykrótkie„Spierdalaj!”,
pojechałdalej.DlaJohanabyłatoniezapomnianalekcjaodwagi,
brutalnościiobronysłusznejsprawy.Manuskochałprzygodyimiał
wsobiekrzepiącąwiaręwdobrąprzyszłośćdlakażdego,azwłaszcza
dlamałegoJohana,którybędziewielki.
Podczasrodzinnychspotkańopowiadanosobieekscytującehistorie
owojennejprzeszłościManusaCruyffa,któryniedostałsiędowojska
zewzględunaszklaneoko,alewczasiewojnywrazzbratemDirkiem
dostarczałżywnośćludziomukrywającymsięwJordaan.Grupka
ŻydówznalazłaschronieniewknajpieteściowejDirka,lepiejznanej
jakobabciaPols,naulicyPalmgracht.Pomaganieludziom
wpotrzebie,Żydominie-Żydom,byłodlaCruyffówoczywistością.
Jakohandlarzewarzywamiiziemniakamiwiedzieli,cojestich
powinnością.Równieżpodczasgłodowejzimy1944–1945znajdowali
sposoby,byulżyćcierpieniommieszkańcówJordaan.Nawetgdy
okupancinakazalizamknąćwarzywniak,Manusrobiłswoje
nielegalnie.
Tobyłypięknehistorie,auwielbienieJohanadlaojcatylkorosło.
Tymmocniejszyiniedozapomnieniabyłtencioszletniegowieczoru
1959roku,gdyJohanzostałzawołanyzescenypodczasszkolnego
apelu.Rodziceiuczniowieszturchalisięnawzajem,patrząc,jakidzie
dowyjściaprzezzatłoczonąsalęszkołyGroenvanPrinsterer.Cośsię
stałojegoojcu.Tobyłwieczórzakończeniarokuwszóstejklasie,
pełnaemocjizabawaprzywystępachuczniówipiosenkachAnnie
M.G.Schmidt.Nasceniezostałprezent,któryJohanprzyniósłdla
panaRitchiego.
Jegomatkapobiegłajużdodomu,aniecopóźniejprzybyłtamtakże
JohanzpanemRitchim.Nachodnikuludzie,obokkaretka,radiowozy.
Wkorytarzustaływalizki,przyszykowanenakolejnewakacje
wLuksemburgu.Johanwszedłdosalonu.Zastałojcajęczącego
zpowodubóluwklatcepiersiowej.Obokstałlekarz.HennyiJohan
zostaliwysłanidorodzinyHappé,mieszkającejpodrugiejstronie
ulicy,obokbramy,napiętrze.Jeszczezanimdotarłdobramy,Johan
krzyknąłwnerwach:„Mójojciecnieżyje!”.
Takteżsięstałojeszczetegosamegowieczoru.Ojcieczmarł.
