Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
24
CzęśćI.Teoriekryminologiczne
Różniłoichniemalwszystko,odwykształcenia
izawodu,atakżezdobytychprzyjegowykonywaniu
doświadczeń,różniłichnawetpunktwyjściadoroz-
ważańoprzestępstwieiprzestępczości.Łączyłoich
jednakmocneprzekonanie,żetoniejaktwierdził
Lombrosoijegoszkołaczynnikibiologiczneczybio-
psychologicznedeterminująprzestępczezachowania,
aleczynnikispołeczne.
Pierwszymzwymienionychprzedstawicielitej
szkołybyłAlexandreLacassagne(1843–1924),francuski
medyksądowy,profesortejdyscyplinynaUniwersy-
teciewLyonie.Zanimzostałprofesoremmedycyny
sądowej,byłlekarzemwojskowymwefrancuskich
koloniachpółnocnejAfryki.Tamnaprzedmieściach
AlgieruiTunisupoznałdzielnicenędzyizbrodni.
Odtegoczasudatujesięjegozainteresowanieprze-
stępczościąjakozjawiskiemspołecznym.Choćte
zainteresowaniakryminologicznezawszepozostawały
namarginesiezainteresowańmedyczno-sądowych
ikryminalistycznychFrancuza,skutkowałypracami
fundamentalnymidlakryminologii.Lacassagnenie
byłwtymczasieodosobnionymmedykiemsądowym,
którywniósłogromnywkładdokryminologii.Wroku
1881opublikowałpracęMarchedelacriminalitéen
Francede1825à1880:ducrimineldevantlascience
contemporaine,wktórej,podobniejakwkilkuinnych
artykułach,analizującprzestępczośćFrancjiwokresie
kilkudziesięciulat,wykazywałrolęczynnikówspołecz-
nychdeterminującychtozjawisko.Wbrewbędącemu
wówczasuszczytusławyLombrosieLacassagnetwier-
dził,żetowłaśnieczynnikispołecznenajistotniejsze
wgenezieprzestępstwa.Konstatacjeswojeopierałna
rzetelnychinowatorskichwówczasanalizachstaty-
stycznychisocjologicznych,atakżenaobserwacjach
wykluczonychspołecznościwkoloniach,wreszciena
kontaktachzpoddanymibadaniomsądowo-lekarskim
sprawcaminajcięższychprzestępstw.Jegozdaniem
żadneindywidualneskłonnościczłowieka,których
istnienianienegował,niezaowocująprzestępstwem,
jeślinietrafiąnaodpowiedniąUpożywkę”wpostaci
sprzyjającychwarunkówspołecznych.Procesten
jestanalogicznydoprzypadkubakterii,któreby
sięrozwinąć,musząotrzymaćwłaściwąpożywkę.
Beztejostatniejnieszkodliwe.Częstocytowane
zdanieLacassagne)a:UKażdespołeczeństwomataką
przestępczość,najakązasługuje”,jestpopularnym
uogólnieniemjegobadańiobserwacji.Wdorobku
kryminologicznymtegoautoraznalazłasiętakże
pracaoprzestępstwachseksualnychnapodłożu
sadystycznym(Vacherl’éventreuretlescrimessadiques)
opublikowanaw1899roku.
GabrielTarde(1843–1904)zwykształceniabył
prawnikiemifilozofem.PodobniejakLacassange
uważał,żeprzestępczośćjestzdeterminowanagłównie
przezczynnikispołeczne,któresprowadzałdodwóch
zasadniczych:ekonomicznychiśrodowiskowych.
KrytykowałLombrosaijegoteorię,zarzucającjej
sprowadzenieprzyczynprzestępstwawyłączniedo
czynnikówbiologicznych,wdodatkuźleuargumen-
towanych.Zdecydowaniesprzeciwiałsiępoglądowi
Włocha,żeprzestępcystanowiąodrębnyodreszty
populacjitypantropologiczny.Zachowanieprzestęp-
czezdaniemTarde)ajestzawszewyuczone.Uważał
on,żewszyscyludzieżyjąwjakichśbardziejlubmniej
formalnychgrupachspołecznych,wktórychpanuje
naturalnahierarchia.Zzasadystojącywniejniżej
naśladujezachowanietych,którzystojąwhierarchii
grupywyżej.Zatemkażdezachowanieczypostawa
życiowa,wtymtakżezachowanieprzestępcze,ma
charakternaśladowczy.Jeśliktośwychowywałsię
wśrodowiskuprzestępczymlubwtakowymfunkcjo-
nuje,będzienaśladowałzachowaniatych,którzybyli
dlaniegoautorytetami(staliwyżejwhierarchii).Siła
wpływugrupyzależyoddwóchzasadniczychczyn-
ników:pozytywnegoobrazusamegosiebieorazsiły
Upokrewieństwa”(jakTardenazywałwięzispołeczne).
Jeślipozytywnyobrazsamegosiebiejestutrwalony
iwyrazisty,toosobaniejestpodatnananaśladowni-
ctwozachowańniezgodnychztymobrazem.Imzaś
więziłączącejednostkęzgrupą(Upokrewieństwoze
społeczeństwem”)silniejsze,tymwiększastajesię
chęćnaśladownictwa.
WielepierwiastkówkoncepcjiGabrielaTarde)a
wprzyszłościrozwinąćmiałakryminologiaamery-
kańska(np.teoriekontrolispołecznej,kryminologia
środowiskowa,teoriazróżnicowanychpowiązań).
ÉmileDurkheim(1858–1917),francuskifilozof
społeczny,jestpowszechnieuważanyzajednego
ztwórcówświatowejsocjologii.Byłprofesoremsocjologii
najpierwnaUniwersyteciewBordeaux,apóźniej,od
1902roku,naparyskiejSorbonie,jakrównieżautorem
wielufundamentalnychpraczzakresusocjologii
ietnologii,pośredniotakżekryminologii.Dotakich
niewątpliwienależą:Opodzialepracyspołecznej(1883),
Zasadymetodysocjologicznej(1895),Elementarneformy
życiareligijnego.SystemtotemicznywAustralii(1912).
NiewątpliwienajważniejsząpracąDurkheimajest
ogłoszonaw1897rokuLesuicide.Étudedesociologie
(Samobójstwo.Studiumzsocjologii)o
WychodzączzałożeńpozytywizmuAuguste)a
Comte)a,Durkheimwswychrozważaniachnadsa-
mobójstwem,atakżeprzestępstwemdoszedłdofunk-
cjonalizmu.PrzyjmowałzaQuételetem,żeistnienie-
przestępczościjestczymśnormalnym,podwarun-
kiemżeutrzymujesięnaodpowiednimpoziomie.Co
więcej,uznanieistnieniaprzestępczościjakoczegoś
normalnegotorównocześnieuznanie,żeprzestęp-