Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WSTĘP
Niniejszapublikacjanoszącaznamionaprzewodnika-poradnikaomawiaiprzypominato,cokażdy
nauczycielirodzicpowinienuwzględniaćwzabawachorazcodziennychkontaktachzdzieckiem.Mono-
grafiaskładasięzdziesięciurozdziałów.Pierwszyjestwprowadzeniemwomawianątematykęizawiera
spojrzenienadorobekwybranychczołowychprzedstawicieliedukacjimatematycznejmałychdzieci.
Przywołanotakżetreściniektórychdokumentów,którestanowiąwykładnięzobowiązań,zaleceńitren-
dówodnośniedoedukowaniamyśleniamatematycznegounajmłodszychdzieci.Drugirozdziałdotyczy
prawidłowościrozwojowych,dojrzewaniadouczeniasię,okresówsensytywnychikrytycznychorazmoż-
liwościukładunerwowego.Wrozdzialetrzecimskupionouwagęnaemocjachjakonieodłącznychele-
mentachrozwojudziecka,wtymichistotnościwuczeniusię.Togłównieemocjami,aniemyśleniem
kierująsiędziecinawetdo9.–10.rokużycia.Wkolejnym,czwartymrozdzialezwróconouwagęnarolę
iznaczenieaktywnościruchowejorazodpowiedniejstymulacjiniemowlęcia.Rozdziałpiątyotwieradrzwi
dorozumieniasposobówprzyswajaniawiedzyprzezdziecko,przybliżaokresoporuiprzekory,podkreśla
znaczeniemowywrozwijaniumyśleniamatematycznego.Wszystkieformyaktywnościruchowej,mani-
pulacyjnej,spostrzeżeniowejiinnejwpływająnakształtowaniesięmyślenia,wtymtakżematematyczne-
go.Treściopotrzebiećwiczenianabytychipojawiającychsięumiejętności,zdolności,rodzajachgier
izabawdydaktycznychorazkonkretneprzykładytychże,znajdziemywrozdzialeszóstym.Zkoleitreści
kolejnegorozdziałuzasadzająsięnacharakterystyceskokurozwojowegoudziecipięcio-,sześcioletnich.
Następujeaktywizacjaukładuhormonalnego,dojrzewająstrukturymózgowiaodpowiadającezanapięcie
mięśnioweizmysłrównowagi.Mamypoczątkimyśleniaoperacyjnegonakonkretachiodwracalności
myślenia.Pojawiasięgłódruchuorazbardzosilnapotrzebarywalizacji,comożnawykorzystaćwplano-
waniumatematycznychaktywności.Wnastępnym,ósmymrozdzialezwróconouwagęnapierwszetygo-
dniedzieckawszkole,jegobezpieczeństwoikomfortpsychiczny.Wtymokresieadaptacjidziecimająsię
uczyć,bawiąc,powoliprzystosowywaćsiędocodziennejżmudnejpracy,odrabianialekcjiiwyrabiania
wsobiepoczuciaobowiązkowości.Następujązmianyjakościowewewszystkichprocesachfizycznych
ipsychicznych.Ujawniającysiękonformizmudziecimożnawykorzystaćwcelachwychowawczych.Po-
danoteżprzykładyzabawmatematycznych.Rozdziałdziewiątypodnosirzadkopodejmowanąkwestię
wpublikacjachdotyczącychedukacjimatematycznej,amianowiciekoniecznośćpodejmowaniarozmów
zrodzicami,ichspecyfikęwszczególnościnalinii:nauczyciel–rodzic;rodzic–dziecko.Istotąkontaktujest
byciezdzieckiem,wspieranie,zachęcanie–wtymdbanieosamodzielneodrabianiepracdomowych
iodnajdywaniesiędziecipodczaswykonywaniainnychczynnościdomowych–aniewyręczaniewobo-
wiązkach.Podkreślonoznaczenieodpowiedniodobranychgierizabawułatwiającychdzieciombezstresu
inapięćuczeniesiędodawania,odejmowaniaoraztabliczkimnożenia.Kolejnaczęśćmonografii(rozdział
dziesiąty)poświęconajestdyskalkulii,czylispecyficznemuupośledzeniuumiejętnościarytmetycznych.
Autorkiprzekorniezadająpytanie,czyjesttomoda,czyautentycznewzmożonezapotrzebowaniena
pomocdzieciomztymideficytami,wynikającechociażbyzszerzejdostępnejibardziejpowszechnejdia-
gnostyki.Znajdziemytaminformacjeoprzejawachdyskalkuliiudzieciimożliwościwspieraniauczniów.
Monografiazawierazakończenie,słowniczekpodstawowychpojęć,którewystępująwpublikacji,
orazbibliografię.Ostatniączęśćmonografiistanowiąopracowaneprzezautorkikartyćwiczeńkreatywne
dladziecizwyjaśnieniamizasadkorzystaniaznich.Znajdująsiętakżeobjaśnieniapiktogramówumiesz-
czonychnakartach.Wsumiejest60kreatywnychkartitabliczkamnożenia.Możnajewypełniać,jedno-
cześniebawiącsięnimiwdowolnejkolejności,choćstopieńtrudnościwykonywaniazadańzazwyczaj
wzrastawrazznumeremkarty.Sugerujemyzatemichwypełnianieod1.do60.
7
