Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Onie,jadęporazpierwszy–krótkapauza.–Wogóleporaz
pierwszyjestemzagranicą.
–Naprawdę!Jestemzaskoczony.Zrobiłapaninamniewrażenie,
jeśliwolnotaktoująć,osobyzwyczajnejpodróży.
–Och,cóż,sporopodróżowałampoAnglii,razteżbyłam
wSzkocji.
–O,jasamrazbyłemwAnglii,aleniezdołałemsięnauczyć
angielskiego–podniósłjednąrękęipotrząsnąłgłowąześmiechem.
–Nie,dlamnietozatrudne.„Ow-do-you-do.Please,vichiszevay
toLeicesterSquare”.
Onateżsięroześmiała.
–Obcokrajowcyzawszemówią…–iwdalisięrozmowęnaten
temat.
–AleMonachiumsiępanispodoba–rzekłstarszypan.
–Monachiumtocudownemiasto.Muzea,obrazy,galerie,piękne
gmachyisklepy,koncerty,teatry,restauracje;wMonachiumjest
wszystko.WielerazypodróżowałempocałejEuropie,alezawsze
wracamdoMonachium.Będziesiętampanidobrzebawiła.
–NiezostanęwMonachium–powiedziałamałaguwernantka.
Idodałaskromnie:–Będęmiałaposadęguwernantkiprzyrodzinie
lekarzawAugsburgu.
Ach,notak.ZnałAugsburg.Augsburg–cóż–niebyłzbytpiękny.
Porządneprzemysłowemiasto.Alejeśliporazpierwszyjest
wNiemczech,toiwAugsburgucośjązaciekawi.
–Tak,napewno!
–Alejakabytobyłaszkoda,niezobaczyćMonachium,zanimpani
wyjedzie.Powinnasobiepanizrobićpodrodzemałewakacje
–uśmiechnąłsię–żebymiećpotemprzyjemnewspomnienia.
–Obawiamsię,żeniemogętegozrobić–odpowiedziała
guwernantka,potrząsającgłowąiprzybierającnagletonpowagi.
