Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naukaodbywałasięzdalnie–dlategogdydostałsię
naprawo,itonadodateknajednejzlepszychuczelni
wmieście,jegozdumienie,chwilamigraniczące
zniedowierzaniem,sięgałozenitu.Byćmożewłaśnie
ztegopowoduniezaprotestował,kiedyrodzicedołożyli
wszelkichstarań,żebywpaździernikutegosamegoroku
KornelRodeckirozpocząłstudiaprawnicze
naUniwersytecieMariiCurie-SkłodowskiejwLublinie.
Najegonieszczęście–odnieślisukces.
Studiaszybkookazałysięnajwiększąpomyłkąjego
życia,rodzicejednakniechcielisłyszećorezygnacji.
–Jeszczebędziesznamzatowdzięczny!–mówilimu.
Chłopaknieczułwdzięcznościitowzbudzałownim
poczuciewiny.
–Kiedybyłemwtwoimwieku,teżniewiedziałem,
cochcęrobićwżyciu.
Podejrzewał,żepopełniłjakiśbłąd,aleniemiałpojęcia
gdzie.
–Jaiojciecnigdyniemieliśmytyleszczęściacoty!
Nienawidziłsiebie,ilekroćdocierałodoniego,ileszans
zmarnował–aleniemógłnatonicporadzić.
–Wiesz,ilejaimatkadlaciebiepoświęciliśmy?
Wiedział,naprawdęwiedział,aletowniczymnie
pomagało.
Czasamipłakał.
–Czynaprawdęniepotrafisztegodocenić,synku?
Jakwidaćnie
,pomyślał,ztrudempowstrzymującłzy.
Skreśliłpierwszypunktzeswojejlisty.
Jeszczeniedawnostudianależałydoprzyszłości.Może
dlategotakbardzogoprzytłoczyły,gdybezostrzeżenia
naruszyłygranicęteraźniejszości.Teraznaszczęściebyły
jużprzeszłością.
Kornelprzygryzłdolnąwargę.Najegoliściezostał
jeszczejedenpunkt:czterysłowa,odktórychażskręcało
gowśrodku.
Sprzedaćwydawnictwowcholerę
.
Wiedział,żejeśliszybkosięztymnieupora,znajdzie
sięwpoważnychkłopotach.
