Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Cu...–zaczęłaŁowczyni,alewojownikniecierpliwie
jejprzerwał.
–Niechjużtakbędzie,Brighid.
Spojrzałamuprostowoczy.
–Narazieodpuszczę,aledługotakniepociągniesz.
Toniemożetrwaćwiecznie.
–Maszrację.Nicnietrwawiecznie,Łowczyni.
–Schyliłsięraptownieipodniósłrzemienie.Jeden
podałjej,adrugiowinąłsobiewokółramienia.
–Tamtędy–wskazałbrodąkierunek,zktórego
przyszedł.Musimysiępośpieszyć.Zarazsięściemni.
Brighidprzełożyłarzemieńprzezramiętakjak
Cuchulainnirazempociągnęliupolowanąowcę.Gdy
zerknęłanawymizerowanyprofilCu,pomyślała,
żewjegoporanionejduszynocjużzapadła.Niemiała
pojęcia,cotakiegomogłobyprzywrócićjegożyciu
odrobinęchoćbyszczęścia,czynatchniętaprzez
Boginięmiłośćjegosiostry?
Rozmawialiniewiele,kiedytakszliwstronę
zachodzącegosłońca.Razemszybkosprawiliowcę
iowinęlijąwskóry,któreCuchulainnprzytroczył
nawielkimzadziewałacha.Byłokilkapytań,które
Brighidchciałamuzadać,alewojownikzamknąłsię
wsobie,rzucająckilkaopryskliwychsłów,więc
dowiedziałasięniewielewięcejnadto,żebeztrudu
znalazłsiedliskoFomorian,żejestichokołosetki,
iżebardzosiępalądopowrotudoPartholonu.Kiedy
gospytała,jakwyglądają,powiedziałtylko:
–Sąjakludzie.–Iponowniepogrążyłsięwmilczeniu.
Brighiduznała,żerozmowaznimjestjakgłaskanie
jeża.Szkodazachodu.ByłaŁowczynią,więcsama
potrafiprzyjrzećsięhybrydom,tudzieżwszelkiminnym
stworzeniomżyjącymnapustkowiuWastelands;wyrobi
sobiewłasnezdanie.
Izawszebędziepamiętałaotym,żeludziecizostali
