Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Zadzwoń,gdywylądujesz–powiedziałHamman,dającznak
swojemukierowcy,byponownieodpaliłsilnik.
Znówmnierozczarował,bosądziłam,żebardziejsiępostaraijakoś
zmyślniejzaaranżujenaszepożegnanie.Tymczasemonzrezygnował
zwszelkichzbędnychczułościi–jakwidać–nawetniezamierzał
odprowadzićmniewstronęterminala.
–Zadzwonię–odparłam,posyłającmuwymuszonyuśmiech.
Byćmożedostrzegłnamojejtwarzygrymas,któregopróbowałam
muoszczędzić,bokiedychwyciłamklamkę,złapałmojąrękę
iprzyciskającjądoust,złożyłnaniejpocałunek.
–Dziękuję,Diano–wyszeptał,ajegociepłyoddech,któryprzed
sekundązająłmojązaciśniętąwpięśćdłoń,owionąłtakżemojątwarz.
Niepojmowałam,tychjegozmiennychnastrojów,alewjegoczarnych
oczachjeszczenigdydotądniewidziałamtyleszczerości.Jużchciałam
zapytać,cosięzatymkryło,aleubiegłmnie.–Todziękitobie
pogodziłemsięzjejstratą.
Pewniewinnychokolicznościach,gdybymusłyszałazust
jakiegokolwiekfacetatakiewyznanie,prawdopodobniezaśmiałabym
sięmuwtwarzalbonawetgospoliczkowała,alepełenszczerości
wzrokiprawdziwośćbijącazjegogłosusprawiły,żeniezdołałam
uczynićżadnegoztychgestów.Doceniałamjegoszczerość,choć
taraniłamojeserce,ajegowyznaniesprawiło,żenienawidziłam
Angeljeszczebardziej…
