Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Wybacz,alechodziomamę!–odpowiadam
iwybieramnumerJuliena,całyczasprzeglądającX.Może
jestterazprzyniej.
AmerykańskaprojektantkamodyLilyLeezabrana
doszpitalaznowojorskiegotygodniamody.Walczy
ożycie.
Kurwamać!Chodzępokuchniwtęizpowrotem.
Odbierz,odbierz,odbierz!
Włączasięsekretarka.Gdzie
siępodziewatenkutasiarzwprzyciasnychspodniach,
kiedyjestdoczegośpotrzebny?
PrzychodziCameron.Całeszczęściezzasuniętym
rozporkiem.Krzyżujeramionanapiersi.
–Cotozaafera?
–Mojamamajestwszpitalu–informujęgo.Podnoszę
telefonipokazujęmuzdjęciemamyklęczącej
napodłodze.
–Pewniezadużowypiła.Niewidziałaś,comojamama
potrafiodwalićpokilkumartini–mówiCameron.
Następniewyciągadłońwkierunkumojegoramienia
ipróbujezaciągnąćmniezpowrotemdosalonu.–
Aterazwracamydo...
Wyrywamramięzjegouścisku.
–Nie–mówię,poczymzaczynamgooglowaćnumer
doNewYork-Presbyterian.Tozemnąpowinnirozmawiać
lekarze.NiezMarciączyJulienem.Wjednejchwili
pożałowałam,żezostałam,żebyprzygotowywaćsię
doegzaminuAdvancedPlacement[6].–Lepiej,żebyśjuż
poszedł.
Cameronwymachujeramionaminaznakprotestu.
–Zawszetosamo–stwierdzaikręcącgłową,przenosi
wzroknaswojespodnie.–Oddzisiajmaszksywę
„spuchniętejajca”.
