Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pryskałobłotozmieszaneztopniejącymśniegiem.Miastobiednych
powojennychanalfabetów,pomyślałaKępińska,wiedząc,żeniemal
czterdzieściprocentmieszkającychtuludziniepotraficzytaćanipisać.
Zapatrzyłasięwprzestrzeńzaoknem.Nanagichgałęziachtopoli
pojawiłysięzalążkiliści.Słońceprzytuliłodziśmiastoniczym
piastunka–uratowaneodzgubyniemowlę.
Siedziałasobiewłaśniewpojemnymfotelu,popijałaherbatę
zalabastrowoczystejfiliżanki.Najejkolanachleżałdrugitom
Trędowatej.SkończyłasięVSymfoniaGustavaMahlera.Spodigły
osadzonejnakręcącejsiępłycieszelakowejdolatywałytrzaski.
DopokojuwszedłstarostaKępińskiweleganckodopasowanym,ale
lekkojużznoszonym,szarymgarniturzewprążki.Podszedł
dokomody,naktórejstałpatefonHisMaster’sVoice–ośmioboczna
skrzyniawkolorzemahoniu,zezłotątubą.Podniósłiodsunąłramię
gramofonu.
–Kochanie,wybieramsiędoDobrzańskich,zepsułmisięzegarek,
idoSzmula,byprzymierzyćzamówionysmoking.
–Mójdrogi,alecóżtysiętakstroisz?Czyżbyśmiałjakiśromansik
naboku?AmożemasznaokuRywkęSzmulównę?No,no!Bobędę
zazdrosna.
–Kochanie,jestgorzej,niżmyślisz:tonieboginimiłości,tylko
bożekpolityki.Stanowiskozobowiązuje.Noblesseoblige.
–Akonkretnie?–drążyłamałżonka,chcącsiępoprostupodroczyć
ztymswoimpoczciwympanemTadeuszem.Odłożyłaksiążkę
naokrągłydrewnianystolik,stojącytużobokfotela.
–Przecieżcimówiłem.–Starostanieznaczniepodniósłgłos.
Spieszyłsię,niemiałochotynapogaduszki.–Wiem,wiem,nie
interesujecięto;ijeślicośpowiem,tytoodrazuwymazujeszsobie
zgłówki.
–NiebądźSfinksem…
–PrzyjeżdżapremierWincentyWitos.Podjąćgomusimygodnie.
