Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zeszczególnąostrością.AntoniemuKępińskiemuteżdadząosobie
znać,zwłaszczagdy–jakodojrzałyjużczłowiek–będziewystukiwał
zfajkizwietrzałypopiół,wkładałdogłówkiwiórkiDunhillaLondon
MixturelubCzerwonejAmphoryzPewexu,ugniatałtytoń,podpalał
zapałką,zagryzałustnik,zaciągałsięiczułspecyficznysmakizapach
owocowejnutkidymurozpraszającegosięjakporządekrzeczy
iporządekświata.
Wtedyodżyjątewszystkiewspomnieniazdzieciństwa.Czas,gdy
Antośpodsłuchiwałipodglądałludzigór,NowySącziKrynicę.
Reminiscencjedająceemocjonalnegokopa.Obsypujące
czułościami.
Spowolniążycie,będąciążyćjakciepłapuchowapierzyna,będą
tużobok,trwałe,choćulotne.Będąrozgrzewać,rozleniwiać,usypiać.
Azichdelikatnegojądrawyłoniąsięwilcześlepia,któreprzypomną
owojnieniszczącejto,cosiękocha,rozbijającejwszystkowproch
ipył.Ichoćztegoprochuipyłujestwstaniepowstaćnowyświat,
innyświat–przedtym,costare,iprzedtym,conoweAntonistanie
bezradny,zakłopotany.Będzieściskaćwdłoniachnieśmiałąnadzieję.
