Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
PrzedmowaMargaretWeiss
13
jestimpotrzebne.Autorkizrobiływażnypierwszykrok,czyniącdoświadczeniespołecznego
odrzuceniaważnymelementemterapii.
IstniejewieleaspektówADHD,którychnierozumiemy.Dobra,klinicznaksiążkazza-
łożeniaodrzucakategoryzację.Będzierównieżwzbogaconaobserwacjami,któreniemają
sensuzteoretycznegopunktuwidzenia.Naprzykładautorkizwracająuwagę,żepacjenci
zADHDmogąprzepraszaćzaprzewinienia,którychniezauważylilubktórychnierozumieją.
Przypominamisięmąż,któryniepamięta,copowiedziałżonie,albodzieckomówiącedyrek-
torowiszkoły„jategoniezrobiłem”-onowtymmomencieniekłamie,ponieważwdanej
chwilirzeczywiścieniewie,żecośzrobiło.
Zcałejklinicznejmądrościtejksiążkinajważniejszejestto,żeautorkirzeczywiścierobią
to,czegonauczają.Dialogmotywującyiterapiapoznawczo-behawioralnaucząpacjenta
dostrzegania,żeszklankajestdopołowypełna.Alejakczęsto,jakoklinicyści,skupiamysię
podczaswywiadunatym,cojestźle,anienatym,cojestdobrze?YoungiBramhambu-
dująnanajwiększejsilepacjentówzADHD:ichodwadzeiodpornościpsychicznej.Autorki
dostrzegają,żesątopacjenci,którzywciążodnowapróbują.NiektórzypacjencizADHD
mogąprzypisaćsobiewielkiesukcesy.Innimająbardzonieliczneosiągnięcia.Alewszyscy
oniwciążpróbują,itojestpotężnaterapeutycznanisza.YoungiBramhamposługująsię
metaforą,bytoopisać.Mówią,żepacjencizADHDsą„prawdziwymiżyciowymiprzed-
siębiorcami”.Toprawda,itakjakprzedsiębiorcy,ryzykująbankructwemlubmogąsię
wzbogacić.
Autorkizauważają,żedoroślizADHDczęstoczują,żesą„ocalałymiofiarami”zespołu,
którywywołałunichpoważneosobiste,społeczneizawodowekonsekwencje.Potocznie
mówisięo„kacu”poADHD.Mamydoczynieniazdługoterminowąszkodąwobrębiepo-
czuciawłasnejwartości,pojawiającąsięwdzieciństwienaznaczonymnieuwagą,nadruchli-
wościąimotoryczną,poznawcząorazbehawioralnąimpulsywnością.Skupienienamoc-
nychstronachpozwalawykorzystaćmożliwośćnapisaniaodnowahistoriiżycianaznaczonej
krzywdąideficytami,jakohistoriipodnoszeniasiępokolejnychupadkach.PacjencizADHD
mogąbyćdumnizeswojejodpornościpsychicznej.
NawykładachoADHDczęstymrefrenemjestpodkreślaniedeficytów,abyuczynićnie-
widocznezaburzeniezrozumiałymiotworzyćdrogędojegouwiarygodnienia,złagodzenia
ipomocy.Tobyłoważneisięsprawdziło.Alepodkreślaniezakłóceńfunkcjonowaniato-
warzyszącegoADHDmarównieżniebezpiecznekonsekwencje.Popierwsze,doprowadziło
domyleniaskutkówADHDizaburzeńzachowania.Podrugie,dałoklinicystompoczucie
terapeutycznegonihilizmui,pośrednio,zwiększyłopiętnowynikająceztegozaburzenia.
Potrzecie,wyzwoliłoreaktywnąinicjatywę,wobrębiektórejADHDpostrzeganejestjako
dari„bycieADHD-owcem”wyrosłonazjawiskokulturowesamowsobie.
