Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
winnych,aztwojegopunktuwidzeniatakjednostronnespojrzenie
będziepozbawionesensu.Alejabędęcięwspieraćniezależnie
odtwojegowyboru.
–Zawszetakrobiłaś.
–Toprawda–przyznała,biorącmniepodramię.–Iwiem,żejuż
niedługobędęgraładrugieskrzypce,takjakpowinnam,kiedyinna
kobietazajmiemojemiejsce.Alemimotozawszebędęciętaksamo
kochała,Maxonie.
–Jateż.–Miałemnadzieję,żeusłyszyszczerośćwmoimgłosie.
Niepotrafiłbymsobiewyobrazićokoliczności,któresprawiłyby,
żemojeuwielbieniedlaniejbyosłabło.
–Wiem.–Szturchnęłamnielekkoiwróciliśmynasalę.
Kiedyweszliśmydośrodka,witaniprzezuśmiechyioklaski,
zastanawiałemsięnadsłowamimatki.Byłaniezwykleszczodra,
bardziejniżktokolwiek,kogoznałem.Tęcechębardzopragnąłem
wykształcićwsobie.Jeśliwięcnatympolegałjejprezent,musiałbyć
znaczniebardziejprzydatny,niżwydawałomisięwtejchwili.Moja
matkanigdyniedawałaminieprzemyślanychprezentów.
