Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zsalonikówwkorytarzu.Nieodzywałasięanisłowem,czekała,
ażznajdziemysięzazamkniętymidrzwiami.Chociażczęsto
rozmawialiśmynaosobności,jejzachowaniesprawiło,żezacząłemsię
denerwować.
–Niezatańczyłeśzemną.–Wjejgłosiezabrzmiałauraza.
–Wogólenietańczyłem.–Ojciectymrazemnalegał
naakompaniamentmuzykiklasycznej,achociażPiątkibyłyniezwykle
utalentowane,wybraneprzeznieutworypozwalałytylkonawolne
tańce.Możegdybymchciałtańczyć,zaprosiłbymją,aleczułem
poprostu,żetoniestosownewsytuacji,gdywszyscypytająmnie
omojąprzyszłą,nieznanążonę.
Westchnęłaciężkoizaczęłachodzićpopokoju.
–Popowrociedodomumamsięznimspotkać–powiedziała.
–NazywasięFrederick.Oczywiście,poznałamgojużwcześniej.
Doskonalejeździkonno,apozatymjestbardzoprzystojny.Jestcztery
latastarszyodemnieiwydajemisię,żemiędzyinnymidlategopapa
golubi.
Obejrzałasięnamnieprzezramięzpółuśmiechem.
Wodpowiedziuśmiechnąłemsięsarkastycznie.
–Acobysięznamistało,gdybyśmysięniekierowalitym,
coaprobująnasiojcowie?
Zachichotała.
–Byłobyponas.Niemielibyśmypojęcia,jakżyć.
Jatakżesięroześmiałem,zadowolony,żemamkogoś,zkimmogę
natentematpożartować.Czasemtobyłajedynametodaradzeniasobie
zuciążliwądominacjąojca.
–Rzeczywiście,tatagoaprobuje.Alezastanawiamsię…–Spuściła
wzrok,naglezawstydzona.
–Nadczymsięzastanawiasz?
