Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–DziadekWładektoprawdziweutrapienie–fuknęła
Ami,pociągającłykpiwabezalkoholowego,które
naprawdęuwielbiała.–Tenstaryzgredchybazwyczajnie
nienawidziwszystkichiwszystkiego.
–Dobrzegopoznałaś?–spytałWojtaszaciekawiony,
podczasgdyAniawkońcusięwyprostowała,poprawiła
okularywcienkichczerwonychoprawkachipowolisię
doniegoprzytuliła.
–Niestety–mruknęłaprzyjaciółka.–KiedyśzrobiłAni
awanturęoto,żewogólespotykasięz,jaktoujął,
różowąladacznicą.
–Nazwałcięladacznicą?–Tomekniekrył
zaskoczenia.
–Żebyraz.
–Mamamówiła,żedziadekzgorzkniałpoodejściu
babciFrani,alejakośnieumiemwtouwierzyć
–stwierdziłazzadumąAnna.–Wiecie,moirodzice
zwykleunikająrozmównatematnaszejrodziny,ale
babcięFraniępamiętam,choćniezbytdokładnie,
bonierazprzyjeżdżaładonas,abysięmnązająć.Tobyła
niezwykleżyczliwaiuśmiechniętaosoba.
–Toprawda–przytaknęłaAmanda.–Nieznałamjej
zbytdobrze,alespotkałamkilkarazy,choćjużwtedy
chorowała.
–CzylizAnkąznaciesięodprzedszkolaka,jakWojtek
zTomkiem?–podsumowałMarcin,przeglądającyzZosią
jakiśkomiks.
–Raczejodczasówwczesnoszkolnych–podjęłatemat
Anna.–MojamamakolegujesięztatąAmi,odkiedy
poznalisięnastudiach.ZresztątopanAndrzejpoznał
zesobąmoichrodziców,adziadekWładekchybanigdy
tegozwiązkuniezaakceptował.Zawszebyłwredny
wobectaty,dopiekałmamie,amnienieraztraktowałjak
