Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
24
ŚWIATRZECZY.ZARYSANTROPOLOGICZNY
zostałytutajwypracowaneprzezhistorię,archeologię,socjologię
czystudiakulturowei–wobecoczywistejinterdyscyplinarności
przedmiotubadań–niesposóbichpominąć.Jestprzytymrównie
oczywiste,że„sensotwórcza”rolarzeczy,byużyćtutajsformuło-
waniaMaxaWeberaodnoszącegosiędocałościgmachukultury,
kojarzącasięzperspektywąantropologicznegorozumieniaczło-
wiekaikultury,jestrównieważna,jakstosunkispołeczne,warto-
ściinormyczytradycja;sąonezresztąnausługachtejpierwszej.
Niesposóbbowiemtejrolizrozumiećbezodniesieniadoowych
stosunków,wartości,zdarzeńhistorycznych,którewrzeczachsię
odbijają,tezaśwyrażająto,coniematerialne.Zcałąmocąujawnia
sięwięckoniecznośćposługiwaniasięcałościowym,przekrojo-
wympodejściemantropologii,którebywazresztąstosowane
przezbadaczyspozadyscypliny.Zajedenzlicznychprzykładów
możeposłużyćkoncepcjaAnthony’egoGiddensa,teoretykakładą-
cegopodwalinypodrefleksjęnatematcorazbardziejznaczącej
problematykistylówżycia,którejniesposóbrozważaćbezodnie-
sieniadosferymaterialnej(zob.naprzykładGiddens2001[1991]:
113).Nawiasemmówiąc,brytyjskisocjologjesttutajprzykładem
rzadkiegojeszczeteoretycznegostanowiska,godzącegostruktu-
ralneprocesyspołecznezdziałaniamisprawczymijednostek12.
Niestetywydajesię,żeantropolodzy–twierdziDanielMiller–
zbytmałodostrzegajązłożonośćihistorycznązmiennośćzagad-
nienia,zbytwielkąwagęprzypisująchomogenizującymwłaściwo-
ściomkulturymaterialnejwholistycznychujęciachgrupomniej-
szejskali,zbytmałąnatomiast–strategiomwykorzystaniaświata
rzeczywspołeczeństwachindustrialnychipostindustrialnych
(Miller1994:417).
Pojęciekulturymaterialnejbyłojużznane,jakwcześniejza-
uważono,antropologiiXIX-wiecznej.Iwtymwypadkunależałoby
sięodwołaćdotejwłaśnietradycji,choćnietoklasyczneewolu-
cjonistyczneczypóźniejszefunkcjonalistycznerozumienierzeczy,
przypisująceimrolęnarzędziprzystosowaniadonaturalnychwa-
runkówśrodowiska,będzietutajinspiracją,apoglądpozostający
niejakonauboczuówczesnychgłównychnurtówmyślowych.
Autoremprzytoczonejponiżejmyśliniejestwprawdzieklasyk
12BliskatemujestrównieżkoncepcjahabitusuPierre’aBourdieu,doktórej
przyjdziesięjeszczeodwoływaćnakartachniniejszejpracy.
