Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
***
Zalasem,idącwciążnapółnoc,znajdowałsięstary
dom,pustyodtylulat,żedziewczynyniepamiętałyjuż
jegowłaścicielki;należałniegdyśdostarejwdowy,która
–jeśliwierzyćplotkom–zwariowałazpowodu
samotności.
Właśnietomiejscesiostryobrałysiebiejakokryjówkę.
Żebydotrzećnamiejsce,należałoprzeciąćbagno,
trzymającsięwąskichścieżekmiędzyzwodniczymi
bajoramiwodyorazwyrastającymiznichwysokimi
olszynamiuwielbiającymiwilgoć.Wieluludziomijało
tomiejsce,trzymalisięnaogółobrzeży,kiedyjesienią
zbieraligrzyby.SiostryMarsdenspędziłytujednakcałe
dzieciństwo,znałykażdyfragmentziemi.
Ptakinieprzestawałyśpiewać,zupełniejakbynie
przeczuwałyzbliżającejsięburzy,Clementinesłyszała
rudziki,kosyidzięcioły,zapamiętalebijącedziobami
wokolicznetopole,aGingerjakzwykleplotławianek
zniebieskichkwiatówkoziełkadopełnionymiękkimi
gałązkamiwięzów.
–Nodobra–powiedziałaClementine,okręcającsię
wokółwłasnejosi.–Cobyściewolały:jeśćtylkokaszę
jaglanączyraczejwszystko,cochcecie,alejednocześnie
mającwbrzuchurobaki?
Elenorsięskrzywiła,nacoClementinewybuchnęła
gardłowymśmiechem,aGingerzmarszczyłabrwi
wgłębokimnamyśle.
–Trudnepytanie–stwierdziławkońcu.
–Co?–obruszyłasięElenor.–Raczejobrzydliwe.
Oczywiście,żewybieramkaszęjaglaną.
