Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.
Pożywienie
jakotekstkultury
P
ożywienie,którezapewniabytbiologiczny,jesttakżeniezwy-
kleistotnymznakiemogólnokulturowym,któryodzwierciedla
całokształtżyciaczłowieka-takindywidualnego,jakigrupowegol
Stanowiwięckategoriękulturowąikodprzekazującyinformacje
ojegoużytkownikachiokulturze,wktórejwspółistniejąlTraktowa-
nemożebyćjakotekstkultury,co„pozwalaporównywaćwytwory
izachowaniaznaczące,przynależnedoróżnychdziedzinkultury,
umożliwiaodkrycieichwspólnychcechstrukturalnychorazsta-
nowidogodnąpłaszczyznęintegracjirozpowszechnionychbadań
specjalistycznychwzakresieróżnychdyscyplinhumanistycznych”
[Dobrzyńska1993:303]l
Pojęcietekstkulturywprowadzonezostałoprzezbadaczy
zmoskiewsko-tartuskiejszkołysemiotycznej(WładimirToporow,
JurijŁotman,BorisUspieński),którzyutrzymywali,żekulturę
należytraktowaćjakzbiórtekstówijakomechanizmwytwarzający
teksty[Łotman,Uspieński1977:156]lTermintenpozostaje-według
nich-wścisłejrelacjiztekstemwerbalnym,apunktemwyjściajest
tekstsłowny,ale
pojęcietekstuzdecydowaniewyszłopozaramyswojegopierwotnego,
wąskofilologicznego(werbalnego)znaczeniaizaczęłokojarzyćsięze
zorganizowanąwokreślonysposóbsekwencjąznakówróżnegorodzaju
–dźwięków,gestów,kolorów,artefaktów,obrazówitp.,któreskładają
sięnacałośćsemantyczną.Senswcałejswejwielowarstwowejgłębi
jestgłówną,konstytutywnącechątekstu,tekstzaśstajesięgłównym
Pożywieniejakotekstkultury
25
