Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Ha!ha!Onmazadużąłysinęimówidomnie:„mojedziecko”.Bardzo
tegonielubię.JesttuwOżarowiehrabiaTrestka,alewnimsięnie
zakocham,bomatakągapowatąminę.Zresztąonstarasięopannę
Ritę.Ot!SzalałabymnapewnozaWaldym,aleonjestmoim
wujecznymbratem.Onbardzoprzystojnyielegancki,alezapoważny,
czasemsiętylkorozdokazuje.
–MojaLuciu,niemyślotakichrzeczach–wtrąciłaStefcia.–Jesteś
zamłoda.Przyjdzieczasinato.Impóźniej,tymlepiej.
–Panitakmówi,bosamaztegopowodumiaładużosmutków.
–Skądwiesz?
–Wiemodmamy.
Stefciaporuszyłagłową.
–Mamaczasemwszystkomimówi,aleczasemnic.Zresztą,cóż
wtymzłego?Przecieżniezawszebywatakikoniecrozpaczliwy,zwykle
doznajesiędużoszczęścia.
–Tyjużotymwiesz?–spytałaStefciaubawiona.
–Ja,czytającdużopowieścifrancuskich,wiem,coznaczymiłość,
lecznasobienigdyjejniedoświadczyłam.Kiedyśzapytałam
Waldemara,cosięwówczasczuje–boonjużmożebyćdoświadczony.
–Icóżciodpowiedział?
Luciamachnęłaręką.
–Ech,Waldyzawszeżartuje.Powiedziałmitak:„Kochaćsiętojest
zupełnietosamo,coodrabiaćlekcjęarytmetyki”–bowie,żenajgorzej
nielubięrachunków.Panimogłabymicośpowiedzieć,alepaninie
powie.Będęczekaćnapodobnewiadomościzwłasnejpraktyki.
–Tylkoniezaprzątajgłowyoczekiwaniem.Powtarzam:
tozawcześnie.
Luciazrobiłaruch,jakbysobiecośprzypominając,izwesołąmimiką
szepnęła:
–Jużwiem!Otóżizakochamsię,nawetprędko,możezatydzieńlub
zadwa.Matuprzyjechaćpraktykant,mówiłWaldy.Onmatakichkilku
wGłębowiczach,zdobrychrodzin.Iten,cotuprzyjedzie,jestpodobno
zdobrejrodziny,taki,comunicniepłacąionniepłaci.Będzie
mieszkałwpawilonie,alejadałznami.ChciałtusiędostaćhrabiaS.,
leczpodobnookropnylaluś,więcWaldyodmówił.
–Atenmożeniezadowolitwegogustu?-rzekłaStefcia,myśląc
oczyminnym.
–No,zapewne!Alejeśliładny,tosięzakocham.
Wtejchwiliwszedłdoaltanymłodypokojowiecirzekłsłużbowo:
–Jaśniepaniprosidostołu.
