Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Możetrafiłemniewporę,leczjestemuczęśliwiony:ujrzałempanią
swobodną.Wmejobecnościjestpanizawszenastrojonąnatony
możliwiesyczące…przedchwiląwidziałemharmonię…icieszęsię
bardzo.Panimnieniepowitapocałotygodniowymniewidzeniu?
–spytałzodcieniemniecierpliwości,patrzącnaniątyranicznie.
Stefciapodałamurękę.
–PanzapewneszukałLuci.
–Onie,jestemtuwyłączniedlapani,anawetpopanią,ponieważ
ciotkamojaprosipaniąnaherbatę.
Luciaklasnęławdłonie.
–Aco!Czyniemówiłam,żepaniniepozwolązostaćsamej?…
Zarazmówiłam!
ZwróciłasiędoWaldemara.
–Wiesz,Waldy?PannaStefaniazapowiadała,żeniewyjdzie
dogości,żezostanietusamausiebie.
–Czypanimiałanaprawdętakibarbarzyńskizamiarwzględemnas?
Stefciaodparłaprawiewesoło:
–Mapanidziwnysposóbpytania.Istotniechciałampozostać
usiebie.
–Protestuję!Wimieniucałegotowarzystwa,którepragniepanią
poznać.
Stefciaznowuzesztywniała.Jużchciałastanowczoodmówić,lecz
ondostrzegłcieńnajejwyrazistejtwarzyiuprzedzającodpowiedź,
dodałprędko:
–Proszępaniąnaherbatęwimieniuciotkiidziadka.Jeżelizaśmoja
babkaipanihrabinaĆwileckachcąpaniąpoznać,proszę
tozawdzięczaćswejuczennicy.
–Atak,jaopanidużomówiłamciociiksiężnej–potwierdziłaLucia.
–Więcsłużępaniom.
–Nie,Waldy.Jeślichcesziśćrazemznami,topoczekajwsaloniku.
Musimysobiepoprawićwłosy.Wyglądamyjakstrachy.
–Ty–tak,alepannieStefaniibardzowtymdotwarzy.
–Ach,niegodziwcze!–zawołałaLucia,wyciągającgozadrzwitak
samozarękaw,jakgowciągnęła.
Stefciaspojrzałanamłodegopanazniechęcią.Gniewał
jąnakażdymkroku.Ontospostrzegłipodnoszącramionazkomiczną
miną,szedłdodrzwiwołając:
–
Hannibalanteportas!
[8]Mówiąmitopanioczy…Uciekam,już
mnieniema!
Wyszedł.Luciazamknęładrzwizanim.
