Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–LadadzieńzKrymuzTataramispodziewany.Może
jużjest;prawdęrzec,niepotrzebniewaszmośćdoSiczy
chceszjechać,bowkrótcetuichsiędoczekasz;żezaś
Kudakunieminąanigozasobąniezostawią,
topewna.
–Aobroniszsięwaszmość?
Grodzickipopatrzyłnanamiestnikaposępnie
iodrzekłdobitnym,spokojnymgłosem:
–Ajasięnieobronię...
–Jakto?
–Boprochówniemam.Małodwadzieściaczółen
posłałem,bymichoćtrochęprzysłano.Mamnadwa
tygodnie–nadłużejnie.Gdybymmiałdosyć,pierwej
bymKudakisiebiewpowietrzewysadził,nimby
tunogakozaczapostała.Kazanomituleżeć–leżę,
kazanoczuwać–czuwam,kazanozębywyszczerzać
–wyszczerzam,agdyzginąćprzyjdzie–razmatyrodyła
–itopotrafię.
–Asamżewaszmośćniemożeszprochówrobić?
–OddwóchjużmiesięcyZaporożcysaletryminie
puszczają,którąodCzarnegoMorzaprzywozićtrzeba.
Wszystkojedno.Zginę!
–Uczyćsięnamodwas,starychżołnierzów.Agdybyś
samwaszmośćpoprochyruszył?
–Mosanie,jaKudakuniezostawięizostawićnie
mogę;tumibyłożycie,tuniechśmierćbędzie.Waść
niemyśltakże,żenabankietyiwspaniałerecepcje
jedziesz,jakimigdzieindziejposłówwitają,albożecię
tamgodnośćposelskaosłoni.Tożoniwłasnych
atamanówmordująiodczasujaktusiedzę,nie
pamiętam,byktórysczezłwłasnąśmiercią.Zginiesz
ity.
Skrzetuskimilczał.
–Widzę,żeduchwwaćpanugaśnie.Tolepiejnie
jedź.
–Mójmościkomendancie–rzekłnatozgniewem
namiestnik–wymyślżecolepszego,bymnie
przestraszyć,boto,comipowiadasz,jużemsłyszał
zdziesięćrazy,akiedymiradziszniejechać,towidzę,
