Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Niewydawać–wołałinny.–Niechczekają!
Onposeł!
–Napohybelmu!–ozwałysięróżnegłosy.
Następnieucichliwszyscyczekając,copowiedzą
koszowyiChmielnicki.
–Towarzystwoprosi;anie,tosamoweźmie
–powtórzylideputaci.
Zdawałosię,żepanSkrzetuskizgubionyjestbez
ratunku,gdywtemChmielnickipochyliłsiędoucha
Tuhaj-beja.
–Totwójjeniec–szepnął–jegoTatarzywzięli,
ontwój.Dasz-ligosobiezabrać?Tobogatyszlachcic,
aibeztegokniaźJaremazłotemzaniegozapłaci.
–DawajcieLacha!–wołalicorazgłośniejKozacy.
Tuhaj-bejprzeciągnąłsięnaswoimsiedzeniuiwstał.
Twarzzmieniłamusięwjednejchwili,oczyrozszerzyły
sięjakużbika,zębypoczęłybłyskać.Nagleskoczyłjak
tygrysprzedmołojcówdopominającychsięojeńca.
–Preczcapy,psyniewierne!niewolnicy!swynojady!
–ryknąłchwytajączabrodydwóchZaporożców
itargającnimizwściekłością.–Precz,pijanice,bydlęta
nieczyste!gadyplugawe!wymniejasyrzabierać
przyszli,aot,jawamtak!...capy!–Tomówiąc,targał
zabrodycorazinnychmołojców,nakonieczwaliwszy
jednegopocząłgodeptaćnogami.–Natwarz,
niewolnicy,bowaswjasyrzapędzę,boSiczcałą
nogamitakzdepczęjakwas!Zdymamipuszczę,
ścierwemwaszympokryję!
Deputacicofalisięprzerażeni–straszliwyprzyjaciel
pokazał,coumie.
Idziwnarzecz:naBazawłukustałotylkosześćtysięcy
ordy!Prawda,żezanimistałjeszczechanzcałąpotęgą
krymską,alewsamejSiczybyłokilkanaścietysięcy
mołojcówprócztych,którychChmielnickiwysłałbyłjuż
naTomakówkę–ajednakżeanijedengłospretensjinie
podniósłsięprzeciwTuhaj-bejowi.Zdawaćbysię
mogło,żesposób,wjakigroźnymurzaobroniłjeńca,
byłjedynieskuteczny,żetrafiłodrazudoprzekonania
Zaporożców,którymtatarskapomocbyławtejchwili
