Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Iznowunastałachwilaciszy,znowusłychaćbyło
tylkochrapanieśpiącychiżałosneskrzypienie
świerszcza.
Chmielnickistałprzezchwilęznożemprzypiersi
Skrzetuskiego;naglesięwstrząsnął,opamiętał,nóż
upuścił,anatomiastporwawszygąsiorekzwódkąpić
począł.Wypiłażdodnaisiadłciężkonaławie.
–Niemogęgopchnąć!–mruczał–niemogę!Późno
już...czytojużświt?...Aleizdrogizawracaćpóźno...
Cotymnieosądzieikrwimówisz?
Poprzedniowypiłjużwiele,terazwódkauderzała
mudogłowy;stopniowocorazbardziejtracił
przytomność.
–Jakitamsąd?co?Chanobiecałmiposiłki.Tuhaj-bej
tuśpi!Jutromołojcyruszą...ZnamiświętyMichał-
zwycięzca!...Ajeśliby...jeśliby...to...Jacięwykupił
uTuhaj-beja–tytopamiętajipowiedz...Ot!Bolicoś...
boli!Zdrogizawracać...późno!...sąd...Nalewajko...
Pawluk...
Naglewyprostowałsię,oczyzprzerażeniem
wytrzeszczyłizakrzyknął:
–Ktotu?
–Ktotu?–powtórzyłnawpółrozbudzonykoszowy.
AleChmielnickigłowęnapiersispuścił,kiwnąłsię
raz,drugi,mruknął:„Jakisąd?...”–iusnął.
PanSkrzetuskiodranniedawnootrzymanych
iwzruszeniarozmowypobladłbardzoizesłabł,więc
pomyślał,żetomożeśmierćnadlatuje,izacząłsię
modlićgłośno.
