Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
istarszyznaoczekiwaligoniecierpliwie.
–Cotam?cotam?–pytanogozewszystkichstron.
–Wysiadaćnabrzeg!–odpowiedziałrozkazującym
głosemKrzeczowski.
Barabaszpodniósłsennepowieki;jakiśdziwny
płomieńbłysnąłmuwoczach.
–Jakto?–rzekł.
–Wysiadaćnabrzeg!Poddajemsię!
Falakrwibuchnęłanabladąipożółkłatwarz
Barabasza.Wstałzkotła,naktórymsiedział,
wyprostowałsięinagletenzgięty,zgrzybiałystarzec
zmieniłsięwolbrzymapełnegożyciaisiły.
–Zdrada!–ryknął.
–Zdrada!–powtórzyłFlikchwytajączarękojeść
rapiera.
Alenimgowydobył,panKrzeczowskiświsnąłszablą
ijednymzamachemrozciągnąłgonapomoście.
Następnieskoczyłzbajdakunapodjazdkętuż
stojącą,wktórejsiedziałoczterechZaporożców
zwiosłamiwręku,ikrzyknął:
–Międzybajdaki!
Czółnopomknęłojakstrzała,panKrzeczowskizaś
stojącwśrodku,zczapkąnaokrwawionejszabli,
zoczymajakpłomienie,krzyczałpotężnymgłosem:
–Dzieci!niebędziemswoichmordować!Niechżyje
BohdanChmielnicki,hetmanzaporoski!
–Niechżyje!–powtórzyłysetneitysięcznegłosy.
–NapohybelLachom!
–Napohybel!
Wrzaskomzbajdakówodpowiadałyokrzyki
Zaporożcównabrzegach.Alewieluludzizestatków
stojącychdalejniewiedziałojeszcze,ocochodzi;
dopierogdywszędzierozbiegłasięwieść,żepan
KrzeczowskiprzechodzidoZaporożców,prawdziwyszał
radościogarnąłsemenów.Sześćtysięcyczapek
wyleciałowgórę,sześćtysięcyrusznichuknęło
wystrzałami.Bajdakizatrzęsłysiępodstopami
mołojców.Powstałtumultizamieszanie.Wszelako
radośćowamusiałabyćkrwiąoblana,bostary
