Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
doznawało.ZarazzaRozłogamiwpadłwręceBohuna
Pleśniewski,któryodCzehrynazwieściąoklęsce
żółtowodzkiejjechał.Tenpytany,dokądizczymjedzie,
gdyplątałsięiniedawałjasnychodpowiedzi,wpadł
wpodejrzenie,aprzypieczonyogniem,wyśpiewał,
cowiedziałioklęsce,iopanuZagłobie,którego
poprzedzającegodniaspotkał.Uradowanywatażka
odetchnął.PowiesiwszyPleśniewskiegopuściłsiędalej,
jużprawiepewny,żemuZagłobanieujdzie.Jakoż
czabanowiedostarczylinowychwskazówek,ale
zatozabrodemwszelkieśladyjakwwodęwpadły.
NadziadaobdartegoprzezpanaZagłobęatamannie
mógłsięnatknąć,botenposunąłsięjużniżejzbiegiem
Kahamlikuizresztątakbyłprzerażony,żekryłsięjak
liswoczeretach.
Tymczasemupłynęłyznowudzieńinoc,ażepościg
wstronęWasiłówkizająłrównieżzedwadni,Zagłoba
miałwięcogromnyczasprzedsobą.Cotedybyło
robić?
WtymtrudnymrazieprzyszedłBohunowizradą
ipomocąesauł,starywilkstepowy,przyzwyczajony
odmłodościdotropieniaTatarówwDzikichPolach.
–Bat’ku–rzekł–uciekalionidoCzehrynaimądrze
uciekali,bozyskalinaczasie–alegdysięoChmielu
ijegożółtowodzkiejbataliiodPleśniewskiego
dowiedzieli,zmienilidrogę.Ty,bat’ku,samwidział,
żezjechalizgościńcaiwboksięrzucili.
–Wstep?
–Wstepiejabyich,bat’ku,znalazł,aleoniposzli
kuDnieprowi,bysiędohetmanówdostać,więcposzli
albonaCzerkasy,albonaZołotonoszęiProchorówkę...
alejeślikuPerejasławiuposzli,chociażnedumaju,
toitakichznajdziemy.Namby,bat’ku,trzebajednemu
oCzerkas,drugiemudoZołotonoszynaczumacką
drogę–iprędko,bojaksięprzezDnieprprzeprawią,
todohetmanówzdążąalboichTataryChmielnickiego
ogarną.
–RuszajżetydoZołotonoszy,jadoCzerkas
pociągnę.
