Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
podpułkownikukazałsięwizbie.
NajegowidokzadrżałypodRzędzianemkolana.
ByłtoBohun.
Mochetmańskarozciągałasięwprawdziejeszcze
wCzehrynie,ależeŁobodaiBohunnieprzeszlidotąd
doChmielnickiego,anatomiast,przeciwnie,głośno
opowiadalisięprzyRzeczypospolitej,przetohetman
wielkiimwłaśniewyznaczyłpostójwCzehrynie
istrażowaćtamrozkazał.
Bohunsiadłzastołemipocząłbadaćprzybyłych.
Starszy,którywiózłlistpanaGrodzickiego,
odpowiedziałzasiebieizaRzędziana.Poobejrzeniu
listumłodypodpułkownikpocząłtroskliwiewypytywać,
cowKudakusłychać,iwidocznymbyło,iżmiałwielką
ochotęwywiedziećsię,zczympanGrodzicki
dohetmanawielkiegoludziiczajkęwysyłał.Alestarszy
nieumiałmunatoodpowiedzieć,alistbyłsygnetem
panaGrodzickiegoprzywarty.Wybadawszyichtedy
Bohunjużmiałodprawiaćidokaletysięgał,abyzaś
napiwekodniegomieli,gdywtemdrzwisięotwarły
ipanZagłobawleciałjakpiorundoizby.
–Słuchaj,Bohun!–wołał–zdrajcaDopułonajlepszy
trojniakutaił.Poszedłemznimdopiwnicy–patrzę:
siano,niesianowedlewęgła.Pytam:cojest?rzeknie:
suchesiano!Kiedyniespojrzębliżej,ażtułeb
odgąsiorkawyglądajakTatarztrawy.O!Takisynu!
mówię,podzielimysięrobotą,tyzjeszsiano,bośwół,
ajamiódwypiję,bomczłowiek.Przyniosłemteż
gąsioreknagodziwąpróbę,dajjenokubków.
TorzekłszypanZagłobajednąrękąpodboksię
ułapił,drugapodniósłgąsioreknadgłowąiśpiewać
począł:
Hej,Jaguś,hej,Kunduś,dajjenoszklanic,
Dajautemipysia,niezważajnanic.
TupanZagłobaprzerwałnagle,ujrzawszy
Rzędziana,postawiłgąsioreknastoleirzekł:
–O,jakmnieBógmiły!tożtopachołekpana
Skrzetuskiego!
–Czyj?–spytałśpiesznieBohun.
