Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2
YUMAZACZĘŁASIĘKRZTUSIĆ.Zkażdąkolejnądawką
powietrzapowracałyświadomośćiwyrywkiwspomnień.Amoże
tobyłyprojekcjelubhalucynacje?Obrazypulsowałyisłabłyniczym
zanikająceświatłalatarninahoryzoncieoceanu,naktórymoddalałasię
jakłódka.Odruchowochciałasięgnąćdokieszenikurtki,jednakręka
pozostaławyciągniętawzdłużboku.Cośjąblokowało.Palceztrudem
odzyskiwałyczucie.Zdrętwiałeiwychłodzone,prężyłysię,jakby
imrównieżbrakłopowietrza.Szarpnęłaciałem.Smukłe,aczsilnenogi
pomimostarańniezdołałyzmienićpozycji,choćmięśnietwardniały,
awłóknazarysowałysiępodśniadąskórą.Chwilami,niczymimpuls
elektryczny,przebiegałpocieledziewczynyulewnydeszcz,
uwydatniającdrobne,leczpełnepiersi.Chwilępóźniejpodeszczunie
byłośladu.Wkońcuprzestałaufaćwłasnymzmysłom.
Unieruchomionagłowaanidrgnęła.Gałkioczneporuszałysię
gwałtowniewoczodołachokształciemigdała.Yumapróbowała
dostrzeccokolwiekpozarosnącąnadniąplamąwodcieniachszarości.
Nieumiałapowiedzieć,czytoniebo,czysufit.Błądziłaponiej
wzrokiem,wyłapującnielicznecienie.
Starałasiępozbieraćskrawkipamięciwsensownącałość.
Koncentracjanaprzedmiotachiodczuciach,natym,copamiętała,
pomagałajejwpewnymstopniuodnaleźćsiętam,gdziewłaśniebyła.
Przynajmniejnatęchwilę.Powolikonturyotoczeniawyłaniałysię
zmroku,nabierałyformę,tworzącwizjęotaczającejYumę
rzeczywistości.Jakmogłazmoknąć,skoroleżałaprzypiętadołóżka
wciemnościnieznanegopokoju?Niebyławstanieniczegodotknąć,
aleczuła,żemateriał,którymanasobie,toniejejwiatrówka.Jaksię
tuznalazła?Kimjest?
Niewielepamiętała.Niewyraźneobrazynakładałysięnasiebie.
