Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
więcintrygującewierszeowieloznacznejwymowie,któremogły
prowokowaćdomiędzytekstowychinterpretacjiorazdoposzukiwań
sensówwsferzehipotetycznychskojarzeń.Cytowanąprośbę
podmiotuwierszaKoncert(„Wyżejniepodnośsmyczkiemmego
serca”)spróbujmyodczytaćjakolirycznypseudonim,młodzieńczą
deklaracjępowściągliwościisceptycyzmuwobecmanifestujących
sięwpoezjiakcentówbezpośredniejuczuciowości(reprezentowanej
przezdźwięk„najwyższejnuty”,którajestwstanie„wydrążyć”
serce)orazekstatycznej,górnolotnejmetafizyki(wyrażonej
wobraziepłonącegoaniołazeskrzypcami).
Równodziesięćlatwcześniej,w1938roku,JulianPrzyboś
opublikowałmetapoetyckidekalog,zatytułowanyTezy.Przykazanie
trzeciesformułowałnastępująco:„Wielkązawadąwtwórczości
poetyckiejjestpochopnośćdoserdecznychwzruszeń.Więcej
dobrychpoematówzrodziłosięzwalkizuczuciamidoznanymi,
awwalceonoweuczucia,niżzwiernościdlawłasnego
serca”[67].AutorNarzędziazeświatła,któryodwczesnejmłodości
cierpiałnachorobęsercową,dobrzewiedział,żeorgantenjest
wyjątkowopodatnynanieposłuszeństwowwymiarze
fizjologicznym,emocjonalnymorazartystycznym,dlatego
niejednokrotniepostulował,abywewszystkichtychwymiarach
narzucaćsercudyscyplinę.Nieprzypadkowotomwierszywydany
przezPrzybosiawtymsamym1938rokunosiłtytułRównanie
serca.Wyrównaćproporcjęskurczówirozkurczów,niepozwolić
sercuwyrywaćsięzpiersi,aleteżnierezygnowaćcałkowicie
zuległościwobecjegodyktatu,uczynićsercemiernikiem
zrównoważonejemocjipoetyckiej,„probierzemliryki”,akażdy
utwórtraktowaćniczymdefinicjęnieznanegowcześniej„wzruszenia
serca”[68]–otogłówneprzesłanki„kardiologicznej”teoriipoezji
wedługJulianaPrzybosia.„Równanie”sercatojednaknietylko
harmonizowaniejegorytmu,totakżerodzajmatematycznego
zadania,przeznaczonegodorozwiązaniawnowoczesnymjęzyku
liryki.ZadanietopodejmieKarpowiczwpierwszejpołowielat
