Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
natomiastkalkęlogiczną,reprezentowanąprzezjeden,dwalubtrzy
miniaturoweteksty(wwyjątkowymprzypadkujestichnawetsześć),
oznaczoneformułamizaczerpniętymigłówniezterminologii
właściwejjęzykomformalnymlubżartobliwieimitującymitejęzyki
(np.Znakinkluzji,Znakodblaskowy,Contradictioinadiecto,
Definicjaodpuszczająca,Redukcjazwięzłości,Tautologia).
Symetrycznyukładtekstów,któregoopracowaniezajęłookoło
dziesięciulat,nazywałKarpowicztriadąsemantycznąbądź
trójkątemsemantycznym.Wokreśleniachtychzawierasięintencja
spojeniazesobąelementuformalnego(swoistejramy)zelementem
sensu,wwieluprzypadkachsensuodwróconego,zawieszonegolub
zanegowanegowduchuheraklitejskiejzasadyenantiodromii,która
wnajwyższymstopniufascynowałaiinspirowałapoetę.
Enantiodromiatopraworegulującedynamikęantynomiinamocy
przekonania,iż„wszystkozmierzawstronęswegoprzeciwieństwa,
światłowstronęciemności,miłośćwstronęnienawiści”(Ż16;
PN186).HeraklitzEfezuwyrażałtęmyślnastępująco:
„Przeciwieństwaosiągajązgodność,azdysonansówpowstaje
idealnaharmonia;wszystkorodzisięzwalki”[80].Regułę
enantiodromiipostrzegałKarpowicz,orędownikideitwórczej
negacji,jako„cudownywynalazek”,któryuzmysławianam,
żewszystkozmierzakusamozaprzeczeniu,wobecczego
skondensowany,natężonydogranicmożliwościjęzykpoetycki
(ijęzyksztukiwogóle)powinienpełnićfunkcję„sprawozdawcy
antynomii”(Ś20),protokolantanieskończonychparadoksów.
Głównenapięcie,generowaneprzeztekstOdwróconego
światła,wynikazzaprogramowanegoprzezautorakonfliktu
pomiędzystatycznąbudowąpoematuadynamicznągęstością
wieloznacznychmetafor,obrazów,konceptówpoetyckich,celowo
uwikłanych„wmorderczą,bezwzględnąwalkękontekstów”(D50).
DlaKarpowiczakażdatriadasemantycznastanowiłaprzestrzeń
„współzależnościtrzechtekstów,którerównocześniejakbyobnażają
