Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
minę.Nagleczujesięwmoimgabinecieniekomfortowo.
Wycofujesiękudrzwiom,razporazprzepraszając.
–Chciałaśotodopytać–poprawiamją.–Nie
spodziewałaśsięjedynieodpowiedzi.Niemożemysię
jednakobwiniaćzaskutki,którychniemogliśmy
przewidzieć.
–Ja…Ciekawośćtoprzekleństwo.Mamnauczkę…
Jeszczerazprzepraszam.
Piegowatatwarzdziewczynyjestróżowofioletowa.Jej
ustadrżą.
–Tonic.Przyjdźjutro,tosiędowiesz,czyzaliczyłaś
poprawkękolokwium.
–Oczywiście.
–Leć.Iprzestańjużsięzadręczać.Torozkaz!
Swojądrogą,mimożeHaniajestwrażliwądziewczyną,
jejreakcjaniestanowiwyłączniewynikuempatii.Często
wydajesięnam,żejesteśmylepsiniżnaszeintencje.
Przenosimytorównieżnainnych.Byćmożetobrzmi
skomplikowanie,alejestbanalnieproste.
CzynamiejscuHanipoczulibyściesięskrępowani?
Zapewne.Możeusprawiedliwiaciesię,żenie
zapytalibyścieomisia,leczniemożeciebyćtegopewni.
Czasemwystarczychwila,zawieszenieoka,niezręczne
milczenieiprzełamujeciejespostrzeżeniemlub
potencjalniesympatycznympytaniem.
Zmieszaniedziewczynyniejestjedyniewyrazemtroski
omojedobresamopoczucie.Znaczniemocniejobawia
się,żebędzietorzutowałonajejocenęalbonamoje
podejściedoniej.Głowędaję,żenierobitegospecjalnie.
Zapewnenawetjestprzekonana,żezamartwiasięoto,
żezrobiłamiprzykrość.Aleonanigdyniemożewczućsię
wmojąsytuację.Zawszebędziepatrzyłanamnieprzez
pryzmatwłasnejosoby.Tocałkowicienaturalne.
–Tocałkowicienaturalne,prawda?–kierujępytanie
dorzuconegonabiurkomisia.Jegoczarneoczymimo
upływulatniestraciłyblasku.–Tyjedenniemasz
