Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
szeptemprostowjegoucho.
–Nieodpuszczę,dopókiniezgodziszsięzemną
trenować.–Uśmiechnąłsięszelmowskopodnosem,
aciepłyoddechodbiłsięodkawałkaskórynamoim
ramieniu.Byliśmyblisko.Zdecydowaniezablisko.
–Tywybierzesz,Willow.Wchodziszwtoczypozwolisz
namobojguprzegrać?
Niemogłamznieśćtejbliskości,którawytworzyłasię
pomiędzynami.Chciałamgospeszyć,afinalnie
toonwłaśniepeszyłmnie.Nigdywcześniejmisiętonie
zdarzyło.Terazczułamtopodwójnie,itoprzyVictorze,
którybyłdlamniechodzącączerwonąflagą.
–Dlaczegotakcinatymzależy?–wydusiłam,próbując
brzmiećnaturalnie.
–Botakjakity,mamswojepowody.–Uniósłbrew,
ażołądekścisnąłmisięjeszczemocniej.–Pozatym
wiem,jakbardzozależycinawygranej,ataksięskłada,
żetańczączemną,maszszansętoosiągnąć.
–Och,błagam–rzuciłamzniedowierzaniem.–Dobrze
wiemy,żenierobisztegozdobrociserca,tylkodla
własnychkorzyści.
–Aczymojemotywymająjakiekolwiekznaczenie,
kiedyobojepragniemytegosamego?–Wciążspoglądał
namnieztympieprzonymuśmieszkiem.–Lubię
wyzwaniaipracęztobąpotraktujęjakojednoznich.Czy
taodpowiedźcięzadowala?
Onchybanaprawdęrobiłsobiezemniejaja.
–Dobrze,wieszco?Sformułujętopytanieodrobinę
inaczej.Dlaczegoakuratja?–Poirytowanawypuściłam
powietrzeprzeznos.–Nierozmawialiśmyzesobą,odkąd
byliśmydziećmi,itaknaprawdęnawetmnienieznasz.
Niewiesz,jaktańczęinajakimpoziomiejestem.Nie
uważasz,żetotrochęryzykowneinieprzemyślane?
–Przyłożyłamkieliszekzdrinkiemdoust,abyzatuszować
ichdrżenie.
–Zdajęsobieztegosprawę.
–Imimowszystkodalejchceszzaryzykowaćinarazić
swojąreputację?
–Wiemotobiewięcej,niżcisięwydaje,Andrews.
