Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zarządzaniewpielęgniarstwie
2.
3.
26
żałozmienićceleifunkcjepielęgnowaniaorazkomplementarniedonich
dostosowaćobowiązki,uprawnieniaiodpowiedzialność,zarównonapielęgnia-
rskichstanowiskachwykonawczych,jakikierowniczych.
KomplementarnąkoncepcjądopoglądówM.LalondaiD.Orem,akcentują-
cychnajwiększeznaczenieodpowiedzialnościsamegoczłowiekazastanswo-
jegozdrowia,jestpozorniezaskakującatezaI.Illicha,wktórejgłosi,że
współczesnamedycyna,zdejmującodpowiedzialnośćzazdrowie,czasami
możeprowadzićdointensyfikacjiprocesówchorobotwórczych.Wkoncepcji
tejzaakcentowano,żewrazzrozwojemwiedzyitechnologiimedycznychnie-
któreosobynieczująpotrzebydbaniaoswojezdrowie,uważając,żewrazie
chorobyodpowiedzialnośćzaichwyzdrowienieprzejmąpracownicymedyczni.
Przedstawionakoncepcja–opublikowanawksiążceHMedycznaNemezis”–
powinnabyćtakżepoważnąprzesłankądlaorganizacjidziałańpielęgniarskich.
Analogiimożnaszukaćwsposobiewykonywaniapracyprzezniektórepielęg-
niarki.Wprzeszłościnauczone,żenajważniejszejestwykonywaniedziałań
medyczno-instrumentalnych,dzieląsiępracą,cozdejmujeznichodpowie-
dzialnośćzawynikcałegoprocesuopiekinadchorym.Takżezaprzygotowanie
godosamodzielnościpookresieintensywnegoleczenia.Jesttowygodnedla
osób,którenielubiąpodejmowaćdecyzjiiprzejmowaćodpowiedzialnościza
wynikswojejdziałalności.
Wzarządzaniuzespołamiważnejestmotywowaniepielęgniarekdoaktyw-
negowspieraniapacjentówiichrodzinwzakresieuzyskiwanianiezależności
iwyposażaniawwiedzęoprzeciwdziałaniudalszemurozwojowichoroby.Zaś
wodniesieniudopielęgniarekistotnejestwzmacnianieichniezależnościwza-
kresiedecyzjidotyczącychwyborumetodpielęgnowania.Takżepodkreślanie
znaczeniadlawynikówopiekiichsamodzielnościdecyzyjnejwobszarach,za
którepowinnyprzejmowaćodpowiedzialność.
Innąkoncepcją,którawywarładużywpływnaprzeorientowaniepolitykizdro-
wotnej,byłzbiórpublikacjiJ.Knowlesa,zatytułowanyDLepszedziałanie,gor-
szesamopoczucie”.Istotąpracybyłozwrócenieuwagi,żeocenasytuacji
zdrowotnejspołeczeństwaczypojedynczegoczłowieka,mierzonaobiektyw-
nymiwskaźnikami,niezawszejesttożsamazsatysfakcjązopieki.Autor
wswojejpublikacjiwyrażaniezadowoleniezfaktunadmiernegozorientowania
opiekizdrowotnejnadziałanianaprawcze.Odnosząctenpogląddopodsyste-
mupielęgniarstwa,możnapowołaćsięnakoncepcjęD.E.Johnson,którana
początkulat70.XXwiekuakcentowała,żepielęgnowanietonietylkoopieka
nadbiologicznąstronączłowieka,aletakżenadjegosferąpsychiczną.Pod-
stawąkoncepcjiD.E.JohnsonbyłateoriastresuH.Selye’go.Możnazauważyć,
żełatwiejwzarządzaniuprzygotowaćirozliczaćpielęgniarkizdziałańinstru-
mentalnych,gdyżsąonełatwomierzalneinaogółzwiązanezmedyczną
stronąopieki.Ponadtotymidziałaniamisązainteresowanilekarze.Owiele
trudniejocenićzakresitrafnośćczynnościredukującychnapięciepsychiczne
chorego.Dlategoteżodkadryzarządzającejpodsystemempielęgniarstwanale-
żyoczekiwać,żeumożliwinabywaniepielęgniarkomwiedzyiumiejętności
wspieraniapacjentaijegorodzinywróżnychstadiachchoroby,atakże,żebę-
dziepoświęconanależytauwagadoskonaleniupielęgniarekwradzeniusobie
zwłasnymstresemiwypaleniemzawodowym.Ponadtonależyoczekiwaćzor-
