Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.3.Miejsceantropomotorykiwstrukturzenauk
okulturzefizycznej
Konstrukcjaantropomotorykiwspierasięnaosiągnięciachnaukpodstawowych,tj.na
właściwychimteoriachimetodach.Dotyczytoprzedewszystkimnaukbiologicznych,
medycznych,fizycznych,psychologicznychispołecznych.Szerokiemożliwości
wrozwikłaniuzagadnieńmotorycznościczłowiekastwarzającybernetykaisynergetyka.
Relacjetychdyscyplinzantropomotorykąsąniejednorodne,uwarunkowanepoziomem
poznania.Odwoływaniesiędodorobkunaukpodstawowychnieoznaczajednak,
żewystarczytuprostasumatychelementówdlakonstrukcjicałościobrazumotoryczności
człowieka.Wręczprzeciwnie,istotęmotorycznościmożnapoznaćjedynieprzezujęcie
analityczno-syntetyczne,przezintegracjęosiągnięćposzczególnychdziedzinwiedzyiich
scaleniezwłasnymdorobkiem.Tęintegrującąfunkcjęspełniawłaśnieantropomotoryka.
Osiągnięcianaukpodstawowychpowinnywtymaspekciesłużyćgłównieweryfikacji
hipotezistwierdzeńwypływającychzrefleksjiteoretycznych.Niechodziwyłącznie
oopisywaniefaktów,którewspierająantropomotorykę.Jestwięcantropomotoryka
swoistądyscyplinąnaukokulturzefizycznej,bezjednoznacznejbazynaukpodstawowych.
Jakowiedzawyjaśniającadanądziedzinęrzeczywistościwyrosłazpotrzebiproblemów
praktycznychkulturyfizycznej.Zkoleijejzdobyczestanowiąpodstawęskuteczności
działańpraktycznych,aplikacjewymagająbowiemwiedzykompleksowej
izgeneralizowanej,tęzaśmożnaosiągnąćwyłącznienapoziomieogólnychsyntez,anie
szczegółowejanalizyfaktów(Krawczyk1985).
Efektypoznanianaukowegosątymwiększe,imbardziejwspierająsięnakompleksowej
konstrukcjiteoretycznej.Takąwłaśnierolępróbujespełniaćantropomotoryka.Wtym
kontekściemożebyćokreślonajakodyscyplinawiążącasferędziałalnościnaukowo-
badawczejzpedagogiczną.Powinnabyćzatemukierunkowanazarównonaaspekty
poznawcze,jakiaplikacyjne.Wpierwszejorientacjiakcentowanepowinnybyćtreści
teoretyczno-poznawczeprzyszerokimuwzględnieniubadańlaboratoryjnych,wdrugiej
zkolei–związekzkulturąfizycznąibadaniaterenowe.Antropomotorykapozostajejednak
zawszedziedzinąwyjaśniająco-optymalizacyjną.Odpowiadazatemnapytania„dlaczego?”
i„poco?”,wodróżnieniuoddyscyplinmetodycznych,mającychodpowiedziećnapytania
„coijakczynić?”.
Ostatecznapozycjaantropomotorykiniejestjeszczedzisiajdefinitywnierozstrzygnięta.
Mimoniezaprzeczalnegopostępuwjejrozwojunależyzaznaczyć,żewielewspółczesnych
koncepcjiteoretycznychimodelimajeszczeniekompletnyiniespójnycharakter,awiele
problemówwymagagłębszegopoznaniaidalszejweryfikacji.Równieżheterogenne
podstawyizałożeniametodologiczneutrudniająjednoznacznesformułowaniespójnej
koncepcjinaukowo-teoretycznejmotoryczności.Tajestjednakżeniezbędnadla
zachowanianajistotniejszegoaspektuantropomotoryki,tj.jejfunkcjiintegrująco-
syntetyzującej.
Antropomotoryka,jakostosunkowomłodadyscyplinanaukokulturzefizycznej,
wdalszymciąguszukaswojejtożsamościnaukowej,kształtujenadalswójwarsztat
naukowyorazmetodybadań,analiziopisów.Mimoistniejącychsprzecznościitrudności
rozwojowychstanowidziśautentyczną,samodzielnąioryginalnądyscyplinęnaukową.
Świadcząotymprzedewszystkim(Mleczko1996):
■wyraźniesprecyzowanyispołecznieznaczącyprzedmiotbadańizainteresowań
badawczych,
■oryginalnaterminologiainazewnictwo,
■zwartysystempojęćitwierdzeń,
■dostosowanadoprzedmiotupoznanianaukowegometodologiabadań,wtymmetody,
techniki,narzędziaiprocedurybadawcze.
Osiągnięciaantropomotorykiznajdujązastosowaniewwieluinnychnaukach,zwłaszcza
wdyscyplinachpedagogicznychkulturyfizycznej:teoriiimetodycewychowania
fizycznego,teoriiimetodycetreningusportowegoorazteoriiimetodyceinnychform
aktywnościruchowej.Doproblematykimotorycznościludzkiejnanajwyższympoziomie
