Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
przestraszyła,żezostaniesama.Wtedyzaczęliśmyjej
zHelmutemmówić,żemajeszczesiostręiżebysięznią
spotkała.
–Ico?TowtedyAnnapostanowiłaprzyjechać
doPolski?–Julkazerknęławotwartedrzwikuchni.
Przystolesiedziałysiostry,staranniewycierając
ściereczkamikieliszkidowinaiszklankidowody.Potrawy
nauroczystąkolacjęzostałyprzygotowaneprzezSophie.
Wystarczyłojepodać.
–Nie,teśćumarłtrzyrokitemu.Chorował…
–Naserce,Annamówiła…–wtrąciłaJulka.
Sophiepotrząsnęłasiwymiwłosami,ajejpomarszczona
twarzposmutniała.Usiadłanaglenafotelu,który
niedawnozajmowałaTruda.Położyłaszorstkiedłonie
nakolanach,chwilęgniotącwpalcachczarnąspódnicę.
–Serceteżmiałchore,alenajbardziejtodokuczała
mugłowa.–OstatniewyrazySophiewyszeptała,
wobawie,abyAnnajejnieusłyszała.
–Głowa?Alejakto?–Julkaniezrozumiała.
–Zdziesięćlatżyłztą…no…demencją.Byłbardzo
niedobrydlaAnny,aleniedlatego,żejejniekochał,tylko
tobyłozchoroby.Podkoniecżycianiepoznawałnas,
miałswójświat,żyłwnim.Teściowatobardzo
przeżywała,martwiłasięoniego.Aon,mówięci,wciąż
opowiadałotym,cobyłokiedyś.Niepamiętał,cojadł
naśniadanie,ktogoodwiedził,jaksięnazywająwnuki,
alepamiętałjakieśszczegółyzmłodychlat.–Sophie
dyskretniewestchnęła.
Julkapomyślała,żemusiałabyćbardzozwiązana
zteściem.
–Tobyłodlawasbardzotrudne…–Julkaobjęłasię
ramionami,jakbynaglezrobiłosięzimno.–Zresztądla
Wernerateż.Wojnabyładramatemdlawszystkich,dla
Trudy,Anny,ichrodzeństwa…Wernerpewnieprzeżył
dużowięcej,przecieżbyłnawojnie.
Sophienaglegwałtownieprychnęła.Jakiśgrymas
wykrzywiłjejtwarz.
–Nie,Wernerbyłbardzokrótkonawojnie!Niewalczył,
tylkobyłwartownikiem,azarazpotemwojnasię
