Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nakładającnanarratora„obowiązek”wywiązywaniasięzróżnych,
czasemnawetsprzecznychról.
Konstruującwobrębiedziełapłaszczyzny,któremogłyby
stanowićprzeciwwagędlapozycjinarratora,szczególnieważne
funkcjewyznaczałpisarzlistom,któreposzerzaływwłaściwy
sobiesposóbprzestrzeńfabularnąimożliwościwartościowania.
WobrębietekstuBezdogmatuznaleźćmożnakilkadziesiąt
informacjiolistownejidepeszowejkorespondencji(jako
streszczeniabądźwzmianki)orazkilkanaścieróżnejwielkości
„cytatów”(doprzytoczeniacałegolistuwłącznie).Wpowieści
pełniąoneróżnefunkcje.Określająmetodękontaktuprzestrzennego
międzypostaciami,spełniająmimetycznezadania,wypełniając
„luki”wwiedzynarratora,zwłaszczatam,gdzieniemożliwebyło
jegobezpośredniedoświadczenie.Takąrolęprzeznaczałautor
najczęściejlistomciotkiorazwpewnymstopniulistom
Śniatyńskiego.Mająoneistotneznaczeniefabularne.Itaknp.list
ciotkiwzywającyPłoszowskiegodoWarszawy(zesłabo
zakamuflowanymcelemmatrymonialnym)stanowizawiązanie
akcji;zkoleilistumierającegoojca,powodującpowrótLeona
doRzymu,wpływatymsamymnazasadniczyzwrotfabularny
iumożliwiaobszernyepizodzLaurąorazprzygotowujezerwanie
zAnielką;wymianakorespondencjimiędzyciotkąaLeonem,
azwłaszczasarkastycznareakcjabohateranainformacje
ozabiegachmatrymonialnychKromickiego,stająsiępowodem
niespodziewanegozamążpójściaAnielki.Podobniezasadniczeetapy
„afery”finansowejKromickiego,dojegosamobójczejśmierci
relacjonowanewlistachidepeszach.Słowem,korespondencja
niejestwBezdogmatuprostąinkrustacją,leczważnymskładnikiem
fabułotwórczym.Natymniewyczerpujesięjednakjejpowieściowa
rola.Listybowiem„drugąstroną”kreowanegowdzienniku
świata.suwerenne,prezentującodmienneniżnarratorapunkty
widzenia.Prosta,pozbawionazawikłańkorespondencjaciotkiczy
szczególnieważnylistKlary,ukazującyjejuczucieipoświęcenie,
todowodytejwłaśniesuwerenności.Obecnośćlistu,jako
włączonegowkartkipamiętnikaniezależnego„dokumentu”,
wzmacniadodatkowosugestięparaliterackościutworu.
VII.PRZEDSTAWIONYCZASZDARZEŃ