Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
PRZEDMOWA
Biologiarozwojułączydziśwszystkiedziałybiologiiiwywieracorazwiększywpływnatakie
dziedziny,jakmedycynairolnictwo.Ztegopowoducorazwięcejstudentówróżnychkierun-
kówbiologiistarasięzaliczyćprzynajmniejkrótkikursbiologiirozwoju,będącypodstawą
obszerniejszegokursu.Świadomytejpresji,którejdziśpodlegająstudenciiichnauczyciele,
spróbowałemnapisaćksiążkę,któradostarczałabywsposóbjasny,aprzytymzwięzłyiłatwy
doopanowania,informacjidotyczącychpodstawowychzagadnieńrozwoju.Naukaorozwoju
zawszebyłapostrzeganajakotrudnyprzedmiot.Początkowoprowadzonobadaniarozwoju
rozmaitychorganizmówwróżnysposób:przezprosteobserwacje,metodamidoświadczal-
nymi,genetycznymiorazmetodamizzakresubiologiimolekularnej.Wciąguostatnich10lat
teróżnepodejściawbadaniachrozwojupołączyłysięipowstałanowadziedzina:biologia
rozwoju,któraobejmujeanalizęfunkcjigenóworazbadazachowaniakomórek,składające
sięnaprzebiegrozwojunapoziomiemolekularnym.Biologiarozwojuwykazała,że
upodstawrozwojukażdegoorganizmudziałajątesamemechanizmy,itobędzieszczególnie
podkreślanewtejksiążce.
Treśćksiążkiskupiasięnazagadnieniachzwiązanychzrozwojemzarodkowym,natomiast
ograniczonoomawianiezagadnieńzwiązanychzrozwojempozazarodkowym,zwyjątkiem
roślin.Niestaranosiętakżeopisywaćrozwojuwterminachewolucyjnych.Tenieznaczne
ograniczeniabyłyniezbędne,ażebytreśćksiążkinierozrosłasięnadmiernie,awzwiązku
ztymniewzrosłacenajejsprzedaży.Niemniejzachowanozakreswiadomościniezbędnydla
kursupodstawowego.
KsiążkaniepowstałabybezzachętyipomocymoichwieluPrzyjaciółiKolegów.
Chciałbymspecjalniepodziękowaćtym,którzypoświęciliswójczasnaczytanieiskomen-
towanieposzczególnychjejtematówisekcji,bylito:GavinCraig,DylanSweetman,Phil
Gardner,JanePritchard,ChristineHolt,VictoriaJames,ManuelaCosta,MarkLeech,Ewa
Stöger,AjayKohli,JamesDrummond,RozFriday,DerekGartherer,aszczególnieClare
Hudson.Chciałbymtakżepodziękowaćmoimlicznymstudentom,dawnymiobecnym,
zróżnychuczelni,takichjakGonvilleiCaius,Newnham,NewHall,Girton,Peterhouse
iKing’sCollegeswCambridge,którzyposłużylijakokrólikidoświadczalne,starającsię
opanowaćwiadomościzawartewróżnychczęściachksiążkiiwpłynęlinajejkształtoraz
sposóbprzedstawieniaposzczególnychzagadnień.Dziękujęteżmoimnauczycielom,którzy
zaszczepiliumniezainteresowaniarozwojem,bylinimi:HelenBaker,TrevorJowett,Liz
Jones,DawidStottiBobOld.NaszczególnąwdzięcznośćmojązasłużyliBobOld(Uniwersity
ofWarwick),NigenUnwin(MRCLaboratoryofMolecularBiology,Cambridge),azwłaszcza
PaulChristou(MolecularBiotechnologyUnit,JohnInnesCentre,Norwich),którzywspierali
mnie,dodającotuchyizachęcającwróżnychstadiachrealizowaniategoprojektu.Wkońcu,co
oczywiste,podziękowanianależąsięzespołowipracownikówBIOS(wskładzie:Jonathan
Ray,VictoriaOddie,LisaMansell,AilsaHenderson,AndreaBosheriRachelOfford),atakże
DawidowiHamesowizajegoradyizachęty.
Naokładce.Zlewej:złączenerwowo-mięśnioweDrosophila;udostępniłJamesDrummond.
Zprawej:lokalizacjaOtxmRNAularwyosłonicy—udostępniłaClareHudson.Górna
wstawka:przekrójprzezmózgmyszy,widaćekspresjęgenuhipokalcyny—udostępnili
BillWisdeniAlisonJones.Dolnefotografie:kwiatformydzikiejrzodkiewnikaArabidopsis
thaliana(zlewej),mutantaapetala2(pośrodku)ipodwójnegomutantaapetala2/agamous(zpra-
wej)—udostępniłRobetSoblowski.
