Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Art.1
CooperatieveProducentenorganisatievandeNederlandseKokkelvisserijU.A.v.Holandia
konwencjirationepersonaewzakresie,wjakimzarzutynależałorozumiećjakoskiero-
waneprzeciwkosamejWspólnocie,imusiałabyćodrzucona.
ChociażTrybunałniemógłbadaćproceduryprzedETSwświetleart.6ust.1
bezpośrednio,niebyłzwolnionyzrozważenia,czywydarzenia,którychdotyczyła
skarga,prowadziłydoodpowiedzialnościHolandiijakostronykonwencji.
WdecyzjiwsprawieBoivinv.Francjai33innepaństwa(z9września2008r.,Izba
(SekcjaV)skarganr73250/01)Trybunałorzekł,iżkwestionowanadecyzjazostaławydana
przeztrybunałmiędzynarodowyniepodlegającyjurysdykcjistronkonwencjiwymie-
nionychwskardzewkontekściesporupracowniczegomiędzyskarżącymiorganizacją
międzynarodowąposiadającąodrębnąosobowośćprawną,wdziałalnośćktórejwymie-
nionepaństwaniebyłynigdyzaangażowane.Stwierdziłnatychpodstawach,żekwestie
będąceprzedmiotemzarzutupozostawałypozajurysdykcjąTrybunałuwrozumieniu
art.1konwencji.
TasprawaróżniłasięjednakodsprawyBoivin,bozarzutskarżącychdotyczyłin-
terwencjiETS,októrązwróciłsięsądkrajowywtoczącymsięprzednimpostępowaniu.
Niemożnabyłowięcuznać,żepaństwo,przeciwkoktóremuzostaławniesionaskarga,
niebyłowżadensposóbzaangażowane.
WorzeczeniuwsprawieBosphorusHavaYollarýTurizmveTicaretAnonimŢirketi
(BosphorusAirways)v.Irlandia(z30czerwca2005r.,WielkaIzba,skarganr45036/98)
Trybunałstwierdził,że:
„152.Konwencjazjednejstronyniezakazujepaństwomprzekazaniasuwerennej
władzyorganizacjimiędzynarodowej(wtymponadnarodowej)wceluprowadzenia
współpracywokreślonychdziedzinachichdziałalności.Nawetwtedyjednakorgani-
zacjaposiadającatakąprzekazanąjejwładzęsuwerennąsamaniejestodpowiedzialna
napodstawieKonwencjizapostępowanielubdecyzjejegoorganów,jeśliniejestjej
stroną.
153.Zdrugiej–panujezgodacodotego,żestronaKonwencjijestodpowiedzialna
napodstawieart.1zawszystkiedziałanialubzaniechaniajejorganów,niezależnieod
tego,czyzaniechaniewchodzącewgrębyłoskutkiemprawakrajowego,czykoniecz-
nościdostosowaniasiędomiędzynarodowychzobowiązańprawnych.Artykuł1nie
rozróżniamiędzytypamiregulacjilubśrodkamiwchodzącymiwgręiniewyklucza
żadnegoelementujurysdykcjistronyKonwencjispodkontrolinajejpodstawie.
154.Godzącobietesytuacjeiustalającwtensposóbstopień,wjakimdziałanie
państwamożebyćusprawiedliwioneprzestrzeganiemprzeznieobowiązkówwyni-
kającychzczłonkostwaworganizacjimiędzynarodowej,narzeczktórejprzekazało
onoczęśćswojejsuwerenności,Trybunałprzyznał,żecałkowitezwolnieniepaństwa
zodpowiedzialnościwdziedzinachobjętychtakimprzekazaniembyłobyniezgodne
zcelemiprzedmiotemKonwencji.GwarancjeKonwencjimogłybybyćograniczanelub
wyłączanewzależnościodwolipaństwa,odbierającimwtensposóbichstanowczy
charakteriosłabiającpraktycznyirzeczywistycharakterjejgwarancji.Uważasię,że
państwojestnadalodpowiedzialnenapodstawieKonwencjizaswojezobowiązania
traktatowepodjętepowejściuKonwencjiwżyciewstosunkudotegopaństwa.
155.ZdaniemTrybunałudziałaniepaństwapodjętezgodnieztakimiobowiązkami
prawnymijestusprawiedliwione,jeśliuważasię,żeorganizacjawchodzącawgręchroni
13
