Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Chciałemusłyszećjejgłos,aleonamilczałajakzaklęta.
Podeszłakelnerkaipostawiłaprzedniąkubekzkawą.
Najwyraźniejjejmenedżerkapomyślałaowszystkimiwcześniej
zamówiłanapój.Carolineobjęłakubekprawądłoniąiuniosła
godoust,ajazamarłem.Naserdecznympalcujejrękidostrzegłem
złotąobrączkę.Odchyliłemgłowę,boniewierzyłemwto,
cozobaczyłem.
WAmeryceobrączkinosisięnalewejdłoni,alewiem,
żewniektórychkrajachnaprawej,aonapochodziławłaśnieztakiego
kraju.Mojawiedzawtymtemaciebyłacałkiemniezła.Miałemochotę
zakląć.Toniemożliwe.Topoprostucholernieniemożliwe,
żetadziewczynabyłamężatką.Niemiałempojęcia,czemutenfakttak
mniezdenerwował.Możedlatego,żebyłatakaśliczna.
Chciałemstamtądjaknajszybciejwyjść.Czułem,żemuszęsię
doniejodezwać,awięczadałemjejpytanie,naktóreonazastygła.
Najejtwarzyniedowierzaniezmieszałosięzgniewem,ajazamiastsię
zamknąć,potraktowałemjąnajgorzej,jaktylkomogłem–jakbym
chciałjąjaknajszybciejwyrzucićzgłowy.Niepotrafięwytłumaczyć
dlaczego,alechciałemjąukarać,żeprzyszłatutajtakapiękna,
zcholernąobrączkąnapalcu.Miałemracjęcodojednego–miała
niesamowitygłos.Zdelikatnąchrypą.Ichociażmówiłazpolskim
akcentem,uznałem,żebrzmijeszczelepiej.
Próbowałemjąignorować.Ztrzaskiemodstawiłakubek.
Przeniosłemwzroknajakąśprzypadkowądziewczynęstojącąpomojej
prawejstronie.GdyCarolineprawienamniekrzyczała,miałemochotę
sięroześmiać.Byłatakażywiołowa.Alekiedysięobróciła
inaodchodnymzasugerowała,żepoprosiopiosenkęEdaSheerana,
wpadłemwzłość.„Żenibyonjestlepszyodnas?”
Dziewczynaotworzyładrzwimocnympchnięciemiszybkim
krokiemopuściłalokal.Ajamiałemjużsłowadopiosenki.Chłopcy
bylitakzdziwienimoimzachowaniem,żeprzezchwilęnicniemówili.
