Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Sądzimy,żemożemytęintencjęzrealizować,używającnazwy
„Smith”,alemożesięokazać,żenaszaszczegółowaintencjanie
zgadzasięzintencjąogólną(zgodniezktórą„Smith”oznacza
Smitha).
Kripkeuważa,żejegorozwiązaniewyjaśniazjawiskoopisaneprzez
Donnellana,adodatkowomatezalety,żestosujesięnietylko
dodeskrypcji,lecztakżedonazwwłasnychorazniewymaga
postulowaniawieloznacznościsemantycznejdeskrypcji.Kripke
argumentuje,żenawetwjęzyku,któryzzałożeniabyłbyjęzykiem
russellowskim(czylitakim,żewszystkiewystąpieniadeskrypcji
sąpoprawnieanalizowanezgodniezteoriąRussella),użyciaopisane
przezDonnellanarównieżbywystępowały.Żebypokazać,żenasz
językniejestrussellowski,trzebabypokazaćzdanie,któregowarunki
prawdziwościniesąwarunkamirussellowskimi,ale–jakjuż
wspominałam–Donnellantegonierobi[43].
Kripkezaznaczarównież,żechoćopisaneprzezniegoodróżnienie
macharakterpragmatyczny,tomateżwpływnasemantykę,ponieważ
zaimkianaforycznemogąsięodnosićzarównodowcześniejszego
odniesieniasemantycznego,jakidoodniesieniamówiącego.
Nawypowiedzianewopisanejwyżejsytuacjizdanie„Jejmążjestdla
niejmiły”możnabyodpowiedzieć:„Onjestdlaniejmiły,aleniejest
jejmężem”.
PonadtoKripketwierdzi,żetazasada(tojest,żezaimkianaforyczne
mogąsięodnosićdoodniesieniamówiącego),pozwalarozwiązać
problemodniesieniadeskrypcjinieokreślonychwtakichdialogachjak:
A:Jakiśczłowiekspacerowałpoplażyipodniósłkamyk.
B:Nie,onniepodniósłkamyka.
Dlazwolennikaanalizyrussellowskiej,zgodniezktórąpierwsze
zdaniejestzdaniemzkwantyfikatoremegzystencjalnym:∃x(Człowiek
(x)∧Spacerowałpoplaży(x)∧Podniósłkamyk(x)),analizadrugiego
zdanianastręczaproblemów.Jeślibowiemzałożymy,że„on”mabyć
zaimkiemanaforycznymodsyłającymdotego,doczegoodnosisię
pierwszezdanie,izechcemyanalizowaćrównieżdrugiezdanieprzy
pomocykwantyfikatoraegzystencjalnego:∃x(Człowiek(x)∧
