Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
TekstyzałożycielskieprzekazuotranslacjiKoronyCierniowej
41
owychźródeł,opisującychstosunkiKarolazkalifatemizpatriarchatemjerozolim-
skim,wdzieleBenedyktapojawiłasiękonfabulowanarelacjaowyprawieKarola
WielkiegonaWschódporelikwie100.Oczywistawydajesięatrybucjapochodzenia
relikwiiśw.AndrzejanaSoraktezdaruKarolaWielkiegopochodzenierelikwii
zkolekcjikarolińskiejbyłojednymznajskuteczniejszychargumentówświadczących
oautentycznościświętychszczątków.Wiadomozresztą,żeKarolWielkirzeczywiście
posiadałrelikwieśw.AndrzejaApostoła:świadcząotymdowodniepismaAngilberta,
opataklasztoruSaint-Riquier(Centula),gdzieznajdowałsięołtarzdedykowanytemu
świętemuizawierającyjegorelikwie101.OpactwonaMonteSorattebyłojednym
zważniejszychośrodkówwładzyKarolingówwKampaniirzymskiej102,dokonanie
przezcesarzadonacjirelikwiiapostołanajegorzeczbyłozatemrzecząnaturalną;
innasprawatoprzypisanieKarolowiWielkiemuprzywiezieniaichzKonstantynopola.
Nienasząrzecząjestorzekaćopowodach,dlaktórychBenedyktzdecydowałsięna
wprowadzeniedoswejkronikiopowieściowyprawieKarolaWielkiegonaWschód,
aniteżczykonfabulowałtęopowieśćsam,czyteżbyłaonaefektemniezrozumie-
nialubnadinterpretacjiwcześniejszychtekstów.PrzekazzapisanyprzezBenedykta
wkroniceklasztoruSant’AndreadelMonteSorattewpisujesięwogólniejszezjawisko
rosnącejodprzełomuXiXIw.fascynacjipostaciąilegendąKarolaWielkiego,wy-
raźniedostrzegalnejwzachodniejEuropie(byćmożewzmożonejosobistąfascynacją
okazywanąprzezOttonaIII);takarolińskafascynacjanieustanniewzrastałaażdo
przełomuXIIiXIIIw.,gdyosiągnęłaapogeum.TowXIw.,zarównowtekstach
kościelnych,jakświeckich,pojawiłysięnarracjeowyprawieKarolaWielkiegona
łwysepIberyjskiprzeciwMaurom,acesarzzostałuznanyzaarchetypkrzyżowca.
NikłaznajomośćkronikiBenedyktawEuropiewykluczauznaniejejzaźródłotych
opowieścinależyuznać,żejestonajednymznajwcześniejszychznanychnamprzy-
kładówprzenikaniawątkówfabularnychowielkichdokonaniachKarolaWielkiego
wZiemiŚwiętejdoutworówocharakterzehistoriograficznymlubhagiograficznym.
RelikwiezCharrouxiReichenau
JednymzprzejawówwzrastającejwXIiXIIw.atrakcyjnościkarolińskiejlegendyjest
pojawieniesięwszereguinstytucjikościelnych(wśródnichwspólnotmonastycznych
chlubiącychsiękarolińskimilubprzedkarolińskimipoczątkami)przekazówhagio-
graficznych,wedługktórychwenerowanetamrelikwiepasyjneznalazłysięwtych
sanktuariachzwoliKarolaWielkiego.WeFrancjiKarolowiWielkiemuprzypisywano
podarowanierelikwiiMękiPańskiejm.in.świątyniomwArgenteuil,Cahors,Centuli,
Charroux,Flavigny,Gellone,Langres,Libourne,Orleanie,SarlatorazwSaumur103.
WCesarstwierelikwiamiChrystusowymiipasyjnymi,podarowanymiprzezKarola
100MONTELEONE,IlviaggiodiCarloMagnoinTerraSanta,s.151–162.
101ANGILBERT,DeecclesiaCentulensilibellus,s.175,176.
102TOMASSETTI,LaCampagnaromanaantica,s.409–413.
103DOR,LesreliquairesdelaPassionenFranceduVeauXVesiècle,s.22–23.Natematrelikwii
KrzyżaŚwiętegowGellone(Saint-Guilhem-le-Désert):BOZÓKY
,LecomteetlaCroix,s.78–85.