Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Czyktóreśzwaswidziałomojegomęża?
–Niestetynie–odrzekłkucharz.
Pomockuchennarzuciłananiegoszybkiespojrzenie
iodpowiedziała:
–Jawidziałamgowcześniejrano,gdyprzyszłam
dopracy.Chybawybierałsięnapolegolfowe.
Oczywiście.Zawszemusiałzdążyćrozegrać
osiemnaściedołków,zanimzająłsiędziewiętnastym.
–Mamo!
Corneliawpadładokuchniiobjęłamatkęzauda.Ostry
bólprzeszyłjejbiodra,apotemkręgosłup.MałyChris
znowuzacząłpłakać.
–Przestań!–powiedziałamatka,gdyCornelianie
chciałajejpuścić.–Mamnarękachnoworodka.
Przestań,mówię!
Córkaspojrzałanarozgniewanątwarzmatkiiwkońcu
zrobiłato,cojejkazano.
Matkausiadłaplecamidokuchennegoblatu.Byłazbyt
zmęczona,byszukaćinnegomiejsca.Nieobchodziłojej
to,żekucharzijegopomocnicazobaczą,żekarmi.
Zresztącotumoglizobaczyć?Pozatymobojepodpisali
oświadczenie,zobowiązującsiędozachowania
tajemnicynatematwszystkiego,codziałosięwtym
domu.
Rozpięłagórneguzikikoszulinocnejiprzystawiła
dzieckodopiersi.Minęłokilkasekund,zanimniemowlę
zaczęłossać.
Corneliaznalazłapiłkę,którązaczęłaodbijać
opodłogę.
