Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
osposobieistnieniadziełaliterackiego,częściowoinspirowaneprzezRomana
Ingardena,któreskłaniajądoponownegorozważeniaargumentacjiBarthesaprzeciwko
Picardowi”.Głosząc,żekoncepcjeIngardenadotyczącelekturydziełaliterackiego
rzucająinteresująceświatłonaproblemwieloznacznościtekstu,polskibadacznie
zapomina,żenieeliminująonebynajmniejpytaniaograniceinterpretacji.
Wyczuleniunawartośćnaukowąwypowiedzikrytycznychtowarzyszywtym
samymstopniuwrażliwośćnamanipulacjeideologiczne.Świadczyotymnietylko
ocenasposobu,wjakiaktualizowanoformalizmwobrębie„nowejkrytyki”,aletakże
sprzeciwwobectendencyjnychuogólnieńlubprzemilczeń.Dobregoprzykładu
dostarczanapisanypofrancuskuartykułpoświęconyLukácsowi,wktórymMaciej
Żurowskizwracauwagęnakoniecznośćwyraźnegorozróżnieniamiędzyanalizami
słusznieuchodzącymiza„modelekrytykimarksistowskiejnaprawdęprzenikliwej”
apracami,którebudząuzasadnionykrytycyzm.
Studiazaprezentowanewniniejszymtomiesąnietylkoprzykłademwnikliwej
iszerokozakrojonejanalizynaukowej,opartejnadoskonałejznajomościliteratury
światowejiliteraturyprzedmiotu,lecztakżewzoremdoskonałejprozynaukowej.Nie
ulegawątpliwości,żenależąonedokanonupolskiejhumanistykiXXwiekuibędą
źródłeminspiracjidlaprzyszłychbadaczy.
