Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
A.Gałązka,Motywacyjnaroladramywglottodydaktyce,Kraków2009
ISBN978-83-7587-012-1,©byOficynaWydawnicza„Impuls”2009
Wstęp
9
ipropagowaćdramęjakometodęnauczania,niewnikającjednakwjejznaczenie
psychologiczne.Wartojednakzauważyć,że-pomimospopularyzowaniadramy
wpolskichszkołachpublicznychiprywatnychszkołachjęzykowych-wokółtej
metodywciążpanujechaosterminologiczny,anauczycieleniezawszerozumieją
jejistotę,mylącjązgramijęzykowymi.Tymczasemdramajestczymświęcej-wy-
magazaangażowaniasięuczniawsytuację,którakażemuzrezygnowaćzwłasnego
„ja”.Wymuszazłamaniekonwenansówiwyjściezroli,zrzuceniemaski,coodgry-
waszczególnąrolęwprzypadkuosobydorosłej,mającejzasobąnieudanepróby
opanowaniajęzykaobcegoizahamowaniawynikającezuprzedzeńtypu:„niemam
zdolnościdojęzyków”albo„jestemzastarynanaukę”itp.Metodanabierawów-
czaspodwójnegoznaczenia:jestnietylkosposobemnauki,lecztakżeumożliwia
przełamanieoporówiobawprzeddomniemanąporażką,zjakąosobadorosłako-
jarzynaukęangielskiego.Policznychniepowodzeniachczęstotrudnouwierzyć,
żetymrazempróbazakończysięsukcesem.Takienastawieniesprawia,żenauka
przychodziztrudnością,ajedynymstymulatoremjestprzymuspodyktowanysy-
tuacjążyciowąalbowręczdesperacja.Drama,będącmetodąniejakowymuszającą
zwalczenielękówipozbyciesiękompleksów,możetozmienić.
Niniejszaksiążkajestpróbąnowegospojrzenianaprocesuczeniasięjęzyka
angielskiegozperspektywypsychopedagogicznej,atakżenowatorskąanaliząmo-
tywacjiwewnętrznej,którajestprzedmiotemwielupublikacjiczystopsychologicz-
nych.Wbadaniachnadmotywacjąwewnętrznąwksiążcetejuwzględnionorów-
nieżtakąwłaściwość,jakpoczuciekontrolijednostki.Zezgromadzonychdanych
empirycznychwynikabowiem,żepodejmowaniedziałaniawynikającegozmoty-
wacjiwewnętrznejzależyodpostrzeganiaprzezpodmiotwewnętrznejprzyczyny
aktywności(Heider,1959;deCharms,1968).Pojęciepoczuciakontroli(locusof
control),wskrócieopisywanewliteraturzejakoLOC,wywodzisięzteoriispołecz-
negouczeniasięJulianaB.Rottera(1954,1960,1967,1979)idotyczystopnia,
wjakimjednostkaprzypisujeswojemuzachowaniuijegokonsekwencjomwłasny
lubśrodowiskowyudział.Wzwiązkuztympostrzegasiebiealbojakoaktywnego
inicjatora,autora,posiadającegowyraźnywpływnaotoczenie,albojakokogośpod-
dającegosiędziałaniomznaczącychsiłzewnętrznych,całkowiciedeterminujących
ikontrolującychjegozachowanie.Chodzizatemoto,czyjednostkajestprzeko-
nana,żeozachowaniuijegokonsekwencjachdecydujągłównieokolicznościze-
wnętrzne(mówimywtedyozewnętrznympoczuciukontroli)lubprzeciwnie-to
jejcechyosobowościoweiwłasnedziałaniesąpostrzeganejakobodziec.Wtym
drugimprzypadkumamydoczynieniazwewnętrznympoczuciemkontroli.Pro-
blempoczuciakontrolijestjednymzważnychparadygmatów,inicjującychwiele
badańianaliz,zwłaszczawpsychologiiosobowości,gdzieLOCtraktowanyjest
jakojedenzwymiarówosobowości.Wksiążcetejprzyjmujesię,żeLOCjestzna-
czącą,indywidualnąwłaściwościąjednostki,mającąwpływnajejmotywację,która
możebyćuwarunkowanazewnętrznielubwewnętrznie.
