Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Wiem…Iuwierzmi,niechciałamopuszczaćdziś
szkoły.Poprostu…Jakośtakwyszło.
–Ciekawe,copowienatoOrłowska.
Lenawyobraziłasobieniezadowolonątwarz
wychowawczyni,którąniestetyjużnierazmiała
nieprzyjemnośćoglądać.
–Jakośjąudobrucham.
–Mówiącjej,żechciałaśprzyjśćdoszkoły,alejakośtak
wyszło,żeniedotarłaś?Sorry,alewydajemisię,żetym
razemtakłatwoniepójdzie.
Lenanaciągnęłanadłonierękawybluzkiiścisnęłalekko
materiał.
–Towszystkoprzezojca–wyznaławreszcieprawdę.–
Wpadłwszałizamknąłmniewpiwnicy.Matkawypuściła
mniedopierokołodwunastej,gdywyszedł,dlategonie
przyszłamdoszkoły.
Marcelprzystanąłzaskoczony.
–Dlaczegonicniepowiedziałaśmiwcześniej?
Lenawzruszyłaramionami.
–Acotozmienia?
–Wiele.
–Naprzykład?
–Odpółgodzinyrobięciwykładotym,żejesteś
nieodpowiedzialna,atynieraczyszwspomnieć,
żetanieobecnośćtowcalenietwojawina.
–Poprostuniechciałamcięmartwić.
TeraztoMarcelgłębokoodetchnął.
–Mogłaśchociażzadzwonić.Przyjechałbympociebie.
–Taawanturawybuchłatakszybko…Niewzięłam
telefonu.
Chłopakwyciągnąłdoniejręce.
–Chodźtu…–powiedziałzuczuciem.
Lenaniewahałasiędługoizradościąschowałasię
