Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zróżnicowanekontekstyjakościszkoły–teoretycznyzarysproblematyki
29
–prowadzącnegocjacjezorganamipaństwowymiustalagranice
obszarówswojegowolnegodziałaniaipotrafichbronićwobliczu
roszczeńpaństwa;
–wyznajeorientacjęnawyznaczoneprzezsiebiewartości,podlega
nieustannemurozwojowi,wwynikuktóregodoskonaliiwzmacnia
obszaryswojejautonomicznościiwolnościdziałania;
–jestintegralnymelementemspołeczeństwa,defniujeiokreślawłasne
funkcjenapodstawieistniejącegosystemuspołecznego,któregojest
częścią,wwynikukonfrontacjizgrupamispołecznymiiprzyjętymi
normamipanującymiwichobrębie45.
Wświetlepowyższychzałożeńszkołaautonomicznasamodzielnieokre
-
śladlasiebieobszarwolnegodziałania,znajdujesięwtokunieustannego
rozwoju,samasobązarządzaisamakierujeprocesamiwłasnejwewnętrznej
organizacjiifunkcjonowania.Osiągazaplanowanewartościnapoziomie
mikrosystemu,zjednoczesnymuwzględnieniemistotnychuwarunkowań
społecznychiśrodowiskowych46.
Podsumowując,powstałewefekcieewolucyjnychprzeobrażeńszkolnic-
twanowoczesnesystemyoświatowecechujezdecentralizowanastruktura
zarządzania,zróżnicowaniezadanioweorazodpowiedzialnośćzaplanowa-
nieirealizacjędziałańobejmującychswymzakresemprocesyedukacyjne,
atakżekierunkiwłasnegoinstytucjonalnegorozwoju.
Przykładowezestawieniecharakterystycznychcechobumodelioświaty,
zuwzględnieniemodmiennychsystemówadministracjiizarządzaniaoraz
zróżnicowanych,ideologicznychkryteriówfunkcjonalnychwarunkujących
orientacjepodejmowanejdziałalności,obrazujetabela1.
Przemiany,jakiedokonałysiędziękiprocesomdecentralizacjisyste-
muszkolnictwaiautonomizacjijegojednostek,zaznaczyłyswojewpływy
nietylkowzakresiemodyfkacjisposobówzarządzaniaplacówkami,lecz
równieżwogólnierozumianejsferzeichwewnętrznegofunkcjonowania,
wszczególnościzaśnapłaszczyźnieprowadzonejpraktykiedukacyjnej.
Planującdziałania,szkołyuzyskałyznaczniewiększemożliwościkreo-
waniaswojegoproflu,wyborurealizowanejkoncepcji,awreszcieszansę
samodzielnegotworzeniaindywidualnychprogramów.Pojęcieprofluszkoły
utożsamiaćmożnazjejspecyfcznymcharakterem,którywtokurealizacji
działańszkołarozwijaiktóryodróżniająodpozostałychplacówek47.Heinz
45Por.S.Beetz,Hofnungsträger„AutonomeSchule”.ZurStrukturderpädagogischen
WunschdebatteumdieBefreiungderBildungsinstitutionen,FrankfurtamMain–Berlin–Bern–
NewYork–Paris–Wien1997,s.46–47.
46I.Nowosad,AutonomiaszkoływNiemczech,WydawnictwoUniwersytetuZielonogór-
skiego,ZielonaGóra2008,s.139.
47
Zob.H.G.Holtappels,Schulprogramm–einInstrumentzursystematischenEntwicklung
derSchule,[w:]InstrumentederSchulentwicklung,H.G.Holtappels(red.),Juventa,Weinheim–
München2004,s.11–16.
