Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wasostrzegam.–Machnąłnanasręką.
Mynajegonieszczęścieniemiałyśmyzamiaruruszyć
sięzmiejsca.
–Jeślijużnaspanostrzega,tochcemywiedziećprzed
czym–powiedziałam.
Westchnąłzpoirytowaniem,alezacząłmówić.
–Wostatnichdniacharmiapojawiasięwokolicydużo
częściejniżdotychczas.Podróżninapotykająich
nadrogachiszlakach.Żołnierzeniepozwalają
imprzejechać.Mówisię,żezachowująsiępodejrzanie,
częściejchwytajązabrońistosująprzemoc.–Zrobił
krótkąprzerwę,poczymciągnąłdalej:–Ludzie
podejrzewają,żewojskochcecośukryćalbochronić.Ale
cokolwiekbytobyło,napewnojestniebezpieczne.
Czułam,żezaczynamsięcałatrząść.Taprzemowa
odebrałamidużączęśćpewnościiwerwy.Wiedziałam,
żeprędzejczypóźniejbędziemymusiałyprzejśćprzez
strażkontrolującągranicewiększychmiastitłumaczyć
sięzcelunaszejpodróży.Byłamprzygotowananatakie
trudności,aleto,cousłyszałam,zmroziłomikrew
wżyłach.
–Tylkojęzykzazębamiotym,skądtowiecie–fuknął
starzeciposzedł.
*
–Czylimamykolejnyproblem–biadoliłaMae.
–Przestańjęczeć.Będziemymyślećotympóźniej.
Narazieprzydałobysiękupićcośdojedzenia.
Byłyśmywłaśnienamiejscowymrynku.Przezcałe
dziesięćminutdrogi,którąprzeszłyśmyodgościńca
doplacuzestraganami,rozmawiałyśmyotym,
copowiedziałnamgospodarz,isnułyśmynajróżniejsze
teorie,coraczejniebyłodobrympomysłem,botylko
bardziejsięzestresowałyśmy.
