Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.2.Modeleoddziaływańpoznawczo-behawioralnychzaadresowanychdoosóbniedostosowanychspołecznie
29
swegokonkretnegozachowania,ważnejest,abypostrzegałtekonsekwencje
jakowynikjegowłasnejdecyzji,aniejakoaktarbitralnegoiprzypadkowego
ukaraniagoprzezpersonelplacówki.Omawianiemożliwychkonsekwencjida-
negozachowaniapozwalapodopiecznemuzrozumiećpewneprawidłowości
obowiązującewspołeczeństwie.Podczasrozmowywychowawcapowinientak
formułowaćpytania,abyotrzymaćodpowiedź,którejoczekuje.Wpytaniach
tychpowinnosięzawrzećwskazówki,którenaprowadzająpodopiecznegona
określonąodpowiedźiniepozwoląmuzejśćztematu.NaprzykładUPowiedzmi,
jakrodziceZosiwrazzpolicjąpostąpiliby,gdybyśtymkamieniemrzuciłtrochę
wyżejiuderzyłjąwgłowę?”–pytanietosugerujeuruchomienieprocedury
związanejzdokonaniemczynukaralnegoinieskupiasięnainnychproblemach.
Jeślisformułujemybardziejogólnepytania,istniejeniebezpieczeństwoudzielenia
zbytwieluróżnychodpowiedzi.NaprzykładnapytanieUCosiędzieje,kiedy
ludzierzucająkamieniami?”możnasformułowaćzbytwieleróżnychodpowiedzi.
Kiedypodopiecznydostrzeżezagrożeniawynikającezmożliwychkonsekwencji,
wychowawcapytapodopiecznego,czychce,abytekonsekwencjenastąpiły,czy
nie.Natymetapierozmowywartojeszczezapytaćpodopiecznego,coonsądzi
otegorodzajuzachowaniach,uwzględniającomówionewcześniejkonsekwencje,
naprzykładUCowzwiązkuzkonsekwencjami,októrychsobiepowiedzieliśmy,
sądziszorzucaniukamieniamiwludzi?”
.Wartotakżewzmacniaćwypowiedzi
podopiecznych,dodającsłowaakcentującejakiśaspektzachowania.Naprzy-
kład:UAconajważniejsze,powiedziałeś,żedziewczynamogłabymiećpoważne
obrażeniagłowy,byćmożenawetmogłabyumrzeć”
.Wtensposób,jeślinawet
podopiecznyuważa,żeniektórezwymienionychkonsekwencjijegozachowania
niestanowiąproblemu,wychowawcapokazujemu,żeurazgłowylub,cowię-
cej,śmierćsąpoważniejszymiproblemaminiżpozostałekonsekwencje.Jednak
jeślijesttomożliwe,lepiejniedyskutowaćotym,którazkonsekwencjijest
ważniejsza.Tegorodzajudyskusjenieprzynoszązamierzonychskutków,ajedy-
niepomagająwychowankowiwzdjęciuzsiebieodpowiedzialności.Zwłaszcza
żepodopieczniniemyśląpodkątemtego,cofaktyczniemożesięstać,tylko
koncentrująsięgłównienawłasnejintencji.Powątpiewają,żemogłybynastą-
pićgroźnewydarzenia,którychzaistnienianieplanowali.Wówczaszarzucają
swoimwychowawcom,żewyolbrzymiająproblemy.Dopierowówczas,kiedy
podopiecznichcąuniknąćkonsekwencjiwłasnegozachowania,możnaprzystąpić
dokonstruowaniaplanupostępowania,którypomożeimporadzićsobiezdanym
problemem.Wychowawca:UJeśliwidziszwszystkietekonsekwencjerzucania
kamieniami,kiedyjestsięzłymnakogoś,tomożeszzacząćprzygotowywaćplan,
którypozwolicitozachowaniewyeliminować.Jakmyślisz,comógłbyśzrobić,
kiedyponownieznajdzieszsięwtakiejsytuacji?”
.
